Αν
θέλεις να Βρεις τον Θεό, θα Τον Βρεις με την Επίγνωση της Αιώνιας Σχέσης σου με
Αυτόν, με το Άπειρο, κι όχι με κάποια διανοητική δραστηριότητα, ή με κάποια εξωτερική
ενέργεια... Μην ψάχνεις για την Αλήθεια μακριά, επειδή νομίζεις ότι είναι εκεί,
ή επειδή σου είπαν ότι είναι εκεί...
η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥ
είναι μια ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ, μια ΖΩΝΤΑΝΗ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν
η Συνείδηση έχει επίγνωση της Αληθινής Φύσης της, μέσα στη σιωπή του νου,
βρίσκει μέσα σε αυτή την επίγνωση το Άπειρο, το Αιώνιο, το Μυστικό Φως... Όταν
η Συνείδηση έχει σύγχυση, νομίζει ότι είναι κάτι άλλο, ένα μικρό εγώ, χαμένο
μέσα στο χώρο της ύπαρξης... Αυτός ο χώρος είναι φανταστικός... και τα
προβλήματα που αναδύονται είναι μέρος της φαντασίας... κι οι λύσεις που δίνονται
είναι κι αυτές μέρος της φαντασίας... Οι άνθρωποι, μέσα στην φαντασία τους
είναι «δεσμευμένοι» και μέσα στην φαντασία τους απελευθερώνονται,
«φωτίζονται»... κι αυτή η «φώτιση» είναι μέρος της φαντασίας τους...
Η
λύση του προβλήματος της ύπαρξης δεν είναι μία διέξοδος, μία απάντηση σε
φανταστικές καταστάσεις, αλλά στην συνειδητοποίηση ότι το πρόβλημα τίθεται από
το «παραλήρημα» της φαντασίας... Όταν σταματήσει το διανοητικό «παραλήρημα»...
όταν ο νους ησυχάσει... Αποκαλύπτεται η Ύπαρξη Αιώνια, Άπειρη, Ελεύθερη... όπως
ήταν πάντα...
…
Το Αληθινό Μονοπάτι
1. Η Ζωή είναι
Φυσικά Περιστατικά, γεγονότα… η Στιγμή που Ρέει, χωρίς να αφήνει ίχνη… η
Διαρκής Αλλαγή…
Η σκέψη δεν είναι ζωή, δεν είναι ζωντανή (παρά μόνο, ίσως, την στιγμή που
διαμορφώνεται)… Μόλις διατυπωθεί σε διανόημα, σε λόγο, είναι κιόλας πεθαμένη.
2. Η Ζωή Τρέχει… αλλά η σκέψη δεν μπορεί να την ακολουθήσει στη ζωντανή
πορεία της, την συλλαμβάνει στιγμιαία και την φυλακίζει στη συγκεκριμένη στιγμή
(σαν μια «φωτογραφία»), μένει πάντα πίσω, στα πεθαμένα λόγια.
3. Ακόμα κι όταν η σκέψη μιλά για τα Αιώνια Πράγματα της Ζωής, δεν είναι
παρά ίχνη στο έδαφος της Ζωής που δείχνουν απλά ότι κάποια «συνείδηση» πέρασε
από εδώ.
Και τι χρησιμεύει αυτό;
Γιατί οι άνθρωποι ακολουθούν ίχνη για να βρουν την Αλήθεια; Είναι ανόητο.
Δεν μπορούμε να επαναλάβουμε την πορεία που έκανε κάποιος άλλος. Η μίμηση δεν
είναι Ζωή. Είναι τελείως λάθος όλο αυτό.
4. Αδελφοί! Το Αληθινό Μονοπάτι είναι Αυτό που Χαράζουμε Μόνοι μας. Είναι
το Ζωντανό Μονοπάτι, το Μονοπάτι της Ζωής, είναι η Αληθινή Ζωή.
Όσοι ακολουθούν άλλους, σκέψεις άλλων, ίχνη, δεν ζουν, σκέφτονται τη ζωή.
Ακολουθήστε τη Ζωή, τον λόγο που σας λέει να ζήσετε, όχι πώς να
σκεφθείτε, τι να σκεφθείτε.
Μόνοι μας κερδίζουμε την Ελευθερία τη Ζωή και μόνοι μας δεχόμαστε τα
δεσμά… κι είναι πολλοί που θέλουν να μας αλυσοδέσουν.
5. Αδελφοί! Χαράξτε το Δικό σας Μονοπάτι. Μην ακολουθείτε κανέναν, ούτε
τον Θεό τον ίδιο και προπάντων όσους εμφανίζονται σαν εκπρόσωποί του…
Μην ακολουθείτε λέξεις (συμπεριλαμβανομένων κι όσων διαβάζετε εδώ…).
Μάθετε να Ζείτε!
…
Η Αλήθεια
Η ΑΛΗΘΕΙΑ
Είναι Άμεση Εμπειρία. Είναι Ζωντανή κι Εκδηλώνεται Τώρα, στο Αιώνιο Παρόν που
Ρέει, πέρα από τον σχετικό χρόνο της σκέψης και πέρα από τις δραστηριότητες του
χρόνου. Ο ΘΕΟΣ Είναι Αληθινός Μόνο Όταν Βιώνεται σαν ΑΜΕΣΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ
ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥ, πέρα από την σκέψη, τις αισθήσεις, ή τον κόσμο – στην Απόλυτη
Σιγή. Η «Ιδέα του Θεού» - μέσα στην δομούμενη σκέψη δεν είναι παρά μια
κατασκευή της σκέψης, ένα είδωλο, μια σκιά. Οι «θεωρίες» δεν περιγράφουν την
Πραγματικότητα αλλά μόνο μια φαντασία.
