Το
Πιο Σημαντικό που μπορεί να Κατανοήσει ο Άνθρωπος (να «Μάθει») είναι το να
ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ την ΦΥΣΗ του και πως ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ… Από Αυτή την Κατανόηση Πηγάζει η
Αληθινή Γνώση και κάθε Ορθή Δράση.
Στην
Ιστορία πολλοί άνθρωποι Κατανόησαν Πραγματικά την Φύση τους (τη Φύση του Ανθρώπου), Βίωσαν Ως το
Απεριόριστο Βάθος την Ύπαρξή τους κι Ήρθαν σε Άμεση Επαφή με την
Πραγματικότητα, (Πρόσωπο με Πρόσωπο με την Αλήθεια)…
Κάποιοι
Ονόμασαν Αυτή την Εμπειρία (Αυτή την Κατάσταση Ύπαρξης) «Μία Φύση» όπως ο Λάο
Τσε.
Άλλοι
την Ονόμασαν «Βασίλειο του Αδημιούργητου», όπως ο Βούδας.
Κι
άλλοι την Ονόμασαν «Θεό», «Βασίλειο του Θεού», «Βασιλεία των Ουρανών», όπως ο
Ιησούς.
Και
πρόσφατα ο Κρισναμούρτι την Ονόμαζε «Αλήθεια», «Χώρα της Αλήθειας»…
Τι
εννοούσαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι με όλες αυτές τις εκφράσεις;
Προφανώς
μιλούσαν για μια Αντικειμενική Πραγματική Κατάσταση της Ύπαρξης που τα
Αγκαλιάζει Όλα. Η Μία Φύση, η Πραγματικότητα, ο Θεός, η Αλήθεια, Είναι Κάτι στο
Οποίο μπορεί ο Άνθρωπος να Ανυψωθεί, να Βιώσει, να Νοιώσει Άμεσα – όχι κάτι
εξωτερικό, ένα αντικείμενο.
Ο
Θεός Είναι το Απεριόριστο στο Οποίο Ανοιγόμαστε (σαν Άνθρωποι), Μια Εμπειρία –
δεν είναι κάτι που υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς, εκεί έξω. Αυτή η τελευταία αντίληψη (άποψη) είναι η
αντίληψη ενός φαντασιόπληκτου νου που νομίζει ότι ο ιδέες του έχουν
αντικειμενική υπόσταση κι ότι ο Θεός είναι κάτι εκεί έξω.
Με
άλλα λόγια – για να τελειώνουμε με όλα αυτά -
Ο Θεός (Υπάρχει Μέσα σε Όλα, Μέσα στον Άνθρωπο κι ) Είναι η Ανώτερη
Εμπειρία του Ανθρώπου, η Υπέρτατη Κατάσταση της Ύπαρξής του, η Ύστατη
Πραγματικότητα που μπορεί να Βιώσει.
Κι
αφού περιπλανηθήκαμε τόσο μακριά – αγαπητοί φίλοι – ας ξαναγυρίσουμε στον
Άνθρωπο.
Όπως
έλεγε ο Αρχαίος Σοφός, στην Αθήνα, πριν 2500 χρόνια (ο Πρωταγόρας) ο Άνθρωπος
Είναι η Αρχή και η Πραγματικότητα και το Μέτρο των πάντων.
Κι
όπως έλεγε ο άλλος Μεγάλος Σοφός, πάλι στην Αθήνα, την ίδια εποχή (ο Πλάτωνας)
το «Μέγιστο Μάθημα» για τον Άνθρωπο είναι η Κατανόηση από τον Άνθρωπο της Μίας
Φύσης, του Αγαθού, του «Τελείως Είναι», που τα Αγκαλιάζει Όλα κι Είναι Μέσα σε
Όλα και Μέσα στον Άνθρωπο (και Ταυτίζεται με Όλα στο Βάθος της Ύπαρξής τους) –
αφού Όλα από Αυτό (το Αγαθόν) Πηγάζουν… Και θυμηθείτε ο Πλάτωνας ήταν Μυημένος
στα Ελευσίνια Μυστήρια.
Κι
όλοι οι Σοφοί του Κόσμου (οι Πραγματικοί Σοφοί – όχι οι σοφοί που για να
αποδείξουν ότι είναι σοφοί ξεδιπλώνουν ξεδιάντροπα διπλώματα, χαρτιά με σφραγίδες,
χαρτιά με μελάνι) Αυτή την Αλήθεια Έψαξαν και Βρήκαν και Βίωσαν.
Τι
είναι ο Άνθρωπος; Τι είναι η Φύση του Ανθρώπου; Πως λειτουργεί; Πως μπορούμε να
Βιώσουμε την Πραγματικότητα; Τι είναι Αυτή η Ύστατη Πραγματικότητα που
Βιώνουμε;
Η
Απάντηση σε όλα τα Ερωτήματα είναι μία. Κι αυτή η Απάντηση δεν είναι απλά η
Παράδοση, η Διδασκαλία, η Αλήθεια που κηρύττουν, είναι αυτό που μπορεί να
Διαπιστώσει ο καθένας μας.
Η
ΦΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ. ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ. ΑΝΤΙΛΗΨΗ ( δηλαδή μια
Δυναμική Σύλληψη Αυτού που Υπάρχει, αυτού που συμβαίνει, που φαίνεται, κλπ.),
που Αναδύεται σε ΠΑΡΟΥΣΙΑ, Συμπυκνώνεται σε σκέψη, Παγιώνεται σε Αίσθηση και
Σταθεροποιείται σε Φαινόμενο.
Όλα
Είναι ΑΝΤΙΛΗΨΗ κι Όλα Ταυτίζονται (αφού είναι η ίδια η ΑΝΤΙΛΗΨΗ σε Διάφορες
Χρήσεις).
Κι
όπως Λειτουργεί η ΑΝΤΙΛΗΨΗ σε Κοσμικό Επίπεδο λειτουργεί και σε Ατομικό Επίπεδο
και σε Ανθρώπινο Επίπεδο, Μέσα στον Άνθρωπο…
Καθένας
μπορεί να Διαπιστώσει – Παρατηρώντας τον Εαυτό του – ότι ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΛΗΨΗ
(ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ) και Λειτουργεί είτε σαν Αντίληψη (Απλή Παρουσία), είτε
γίνεται σκέψη, είτε αίσθηση, είτε σωματική εμπειρία, μέσα στο κόσμο των
φαινομένων.
Όλα
Είναι ΑΝΤΙΛΗΨΗ, δεν υπάρχει κάτι Διαφορετικό. Η ΑΝΤΙΛΗΨΗ είναι που
συμπυκνώνεται σε σκέψη, η ΑΝΤΙΛΗΨΗ είναι που γίνεται Αίσθηση, η ΑΝΤΙΛΗΨΗ είναι
που διαχέεται μέσα στην σωματική δραστηριότητα. Είναι η ΑΝΤΙΛΗΨΗ σε Διάφορες
Χρήσεις (η Ίδια Λειτουργία).
Κι
όπως (Αυτή η Μία, η Ίδια Λειτουργία) η Αντίληψη Λειτουργεί σαν Αντίληψη, με τον
ίδιο τρόπο λειτουργεί και στις Άλλες Χρήσεις της. Όλα Ελέγχονται με τη Βούληση.
Θέλουμε
να πούμε ότι με τον ίδιο τρόπο (με τη Βούληση) χειριζόμαστε την Αντίληψη, την σκέψη, την αίσθηση, ή την κίνηση του
χεριού για να κάνουμε κάτι. Από εμάς πηγάζει η Βούληση, η Δύναμη που
προσανατολίζει την δράση μας. Από εμάς πηγάζει η Βούληση που μετατρέπει την
Αντίληψη σε σκέψη, σε αίσθηση, ή σε κίνηση του χεριού.
Από
εμάς εξαρτάται αν θα Αντιλαμβανόμαστε Απλώς, ή αν θα χρησιμοποιούμε την σκέψη,
την αίσθηση, ή την σωματική δραστηριότητα.
Ο
Χειρισμός της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ είναι Ίδιος σε όλες της Χρήσεις της, σε όλα τα Πεδία…
γίνεται με τον ίδιο τρόπο.
Με
τον ίδιο τρόπο που κρατάμε το χέρι μας ανοιχτό ή το σφίγγουμε σε γροθιά – με
τον ίδιο ακριβώς τρόπο – σκεφτόμαστε ή εγκαταλείπουμε τη σκέψη (το ίδιο και την
αίσθηση).
Τώρα,
το ερώτημα είναι ότι αν Κατανοούμε την Φύση μας, αν την Βιώνουμε και τα
Γνωρίζουμε όλα αυτά, τότε Ποια είναι η Ορθή Δράση;
Η
Πραγματική, Φυσική, Λογική, Ισορροπημένη, Υγιής Δράση, είναι η Χρήση της Φύσης
μας σύμφωνα με την αντικειμενική Ιεραρχία των δυνατοτήτων μας, αρμονικά και για
καλό αποτέλεσμα. Αυτό δεν λέει η Λογική;
Πρέπει
λοιπόν να Αντιλαμβανόμαστε Ελεύθερα, Απεριόριστα (με την Γενική Όρασή μας) και
να χρησιμοποιούμε την σκέψη να αποφασίζουμε, την αίσθηση να κατευθυνόμαστε και
το σώμα να πραγματοποιούμε. Τα χρησιμοποιούμε όλα αυτά ανάλογα με την φυσική
αντικειμενική ιεραρχία τους και στο μέτρο που τους αναλογεί και μόνο για να
έχουμε αγαθό αποτέλεσμα – το κακό είναι άγνοια, δυσαρμονία και διάλυση.
Πρέπει
να Χρησιμοποιούμε την ΑΝΤΙΛΗΨΗ σε Όλες τις Χρήσεις της χωρίς να παρασυρόμαστε
στην υπερβολή της σκέψης ή της αίσθησης ή της υλικής δραστηριότητας και να
σκλαβωνόμαστε σε αυτές τις ιδιαίτερες χρήσεις. Δεν μπορούμε να παγιδευόμαστε σε
ένα τρόπο σκέψης όπως δεν μπορούμε να κρατάμε το χέρι μας σφιγμένο σε γροθιά
συνέχεια. Δεν είναι ανόητο; Δεν είναι τρελό;
Όταν
Ενεργούμε Ισορροπημένα, με Μέτρο, τότε Είμαστε ελεύθεροι να Ζήσουμε και να
δράσουμε κι η σκέψη, η αίσθηση, η σωματική δράση δεν είναι εμπόδια, δεν μας
εμποδίζουν να βιώνουμε αυτό που πραγματικά υπάρχει, αυτό που πραγματικά
συμβαίνει.
Όταν
την Ελεύθερη και Απεριόριστη Αντίληψη (που Διαθέτουμε από τη Φύση μας) την
μετατρέπουμε σε σκέψη, όταν εμμένουμε σε μια προοπτική του κόσμου μέσα από μια
συγκεκριμένη αντίληψη (νοοτροπίες,
πάγιες αντιλήψεις - δηλαδή όχι ζωντανούς αλλά τεχνητούς τρόπους αντίληψης),
όταν απορροφιόμαστε σε αυτή την οπτική της ζωής, όταν λησμονιόμαστε μέσα σε
αυτή την οπτική, τότε απλά ζούμε το «όνειρό» μας.
Κι
όταν οι άνθρωποι το κάνουν αυτό σε μεγάλη κλίμακα (παγκόσμια) απομονώνεται ο
καθένας στην πραγματικότητά του κι αρχίζει η ασυνεννοησία, η διαμάχη, οι
πόλεμοι και το αποτέλεσμα το βλέπουμε παντού γύρω μας – στον ωραίο κόσμο που
έχουμε φτιάξει, στην πολιτισμένη κοινωνία για την οποία περηφανευόμαστε, στον
πολιτισμό μας που αδιαφορεί για τον άνθρωπο, την αδικία, την φτώχεια, τον
θάνατο (εννοούμε το φόνο).
Κι
έρχονται μετά οι κάθε είδους σωτήρες να φτιάξουν την κοινωνία…
Πλουτοκράτες,
τραπεζίτες, αχυράνθρωποι πολιτικοί, βολεμένα τσουβάλια, ζόμπι στους δρόμους…
Πνευματικοί
δάσκαλοι, ρασοφόροι και ψυχίατροι…
Διανοητές
και ψευτοεπαναστάτες…
Κάθε
είδους τρελός στην «Παγκόσμια Γιορτή των Τρελών».
Γνωρίζει
τούτος ο κόσμος (όλοι αυτοί οι άνθρωποι) τι κάνει; Που πηγαίνει;
Είναι
για γέλια και για κλάματα – όλο αυτό το μπέρδεμα.
Αλλά
τα πράγματα είναι απλά – αγαπητοί φίλοι. Πολύ απλά.
Πρέπει
απλά να μάθουμε να είμαστε Άνθρωποι. ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Τίποτα περισσότερο αλλά και
τίποτα λιγότερο (γιατί είμαστε πολύ λιγότερο).
Πρέπει
να Αφήσουμε την ΦΥΣΗ μας να ΕΚΔΗΛΩΘΕΙ, να ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ, ΤΕΛΕΙΩΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΑ.
Πρέπει
να Μάθουμε να Αντιλαμβανόμαστε (απλά να
Αντιλαμβανόμαστε), να χρησιμοποιούμε την σκέψη (όχι να σκλαβωνόμαστε στη σκέψη
– κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να πετάξουμε στα σκουπίδια όλο τον ανθρώπινο
πολιτισμό, τις «γνώσεις», τους τρόπους ζωής, τις ανοησίες…), να χρησιμοποιούμε
την αίσθηση (όχι να την ανακηρύσσουμε σε πάθος) να χρησιμοποιούμε το σώμα για
να ζήσουμε ειρηνικά στον κόσμο, μαζί με τους άλλους (όχι για να κατακτήσουμε
τον κόσμο – κι άντε ανόητε άνθρωπε! Να σου χαρίσουν τον Γαλαξία, το Σύμπαν… τι
θα το κάνεις;).
Κι
αυτά που λέμε – για να μην παρεξηγούμαστε – είναι απλά πράξη που πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να
είμαστε Υγιείς.
Δεν
είναι ούτε Διδασκαλία, ούτε τεχνική, ούτε τίποτα άλλο.
Μην
εμπιστεύεστε – αγαπητοί φίλοι – τους διδασκάλους που λένε ότι θα σας
αποκαλύψουν την Αλήθεια. Τι θα σας αποκαλύψουν; Ήδη Είσαστε Άνθρωποι, Ζωντανοί
κι Έχετε από την Φύση σας Όλες τις Δυνατότητες. Θα σας μάθουν να Είστε Εσείς;
Να είστε Ζωντανοί; Να θέλετε; Να δράτε; Να περπατάτε; Να ανασαίνετε; Τι μπορούν
να σας διδάξουν;
Μην
εμπιστεύεστε αυτούς που λένε ότι θα σας μάθουν να είστε υγιείς, ότι θα σας
ξεμπλέξουν από το μπέρδεμα της σκέψης κι από το πρόβλημα της ζωής. Έχετε Ήδη
την Δυνατότητα να Είστε Υγιείς. Τι θα σας μάθουν; Πώς να Ισορροπείτε όταν
περπατάτε; Χρειάζεται να σας διδάξει κάποιος ισορροπία στην σκέψη, στην
αίσθηση, στο περπάτημα;
Μην
εμπιστεύεστε αυτούς που σας υπόσχονται να σας σώσουν. Μόνοι σας πρέπει να
σωθείτε, όπως μόνοι σας πρέπει να σηκωθείτε να πάτε στην βρύση να πιείτε νερό
(ακόμα κι αν σας το φέρει κάποιος το νερό θα πρέπει μόνοι σας να το πιείτε).
Ακόμα
και τον γράφοντα, μην τον παίρνετε στα σοβαρά. Ένας ανόητος είναι που απλά
αγαπά τους ανθρώπους… και κάπου μέσα του σφίγγεται για όλα αυτά που συμβαίνουν
γύρω μας.
Μακάρι
– αγαπητοί φίλοι – να μην με ένοιαζε, να ήμουνα ελεύθερος… να πάω μια βόλτα στο
βουνό κι ας βρέχει, ή να χάζευα στους δρόμους χωρίς σκοπό, να κάτσω να κοιτώ τα
πουλιά που πετάνε μακριά ή να αφουγκράζομαι το θρόισμα των φύλλων στο δένδρο
που είναι απέναντι από το παράθυρό μου…
Αλλά
χρειάζεται να «κλείσω» αυτό που γράφω.
Έχω
να κερδίσω κάτι; Δεν με νοιάζει.
Από
την στιγμή που η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ γίνεται λόγια δεν είναι δικά μου πια. Είναι σαν τα
αχνά ίχνη στην άμμο, στην ακρογιαλιά του χρόνου. Θα έρθει το κύμα και θα τα
σβήσει…
Κάποιος
άλλος θα βρεθεί να ξαναγράψει πάλι και πάλι τα λόγια θα χαθούν μαζί με ένα άλλο
κύμα…
Μονάχα
ένα πράγμα απομένει… Η ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ ΠΛΗΜΜΥΡΙΖΕΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ ΤΑ ΕΝΩΝΕΙ ΟΛΑ ΣΕ ΜΙΑ
ΟΥΣΙΑ, σε ΜΙΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, σε ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ, Ήρεμη, Γαλήνια, Ευτυχισμένη.
Τίποτα…
Όλα είναι ανοησίες…
Απλά
Πρέπει (Όλοι μας, ο Καθένας μας) να μάθουμε να Είμαστε Άνθρωποι…
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΦΥΣΙΚΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΛΟΓΙΚΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
ΥΓΙΕΙΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Πρέπει
να μάθουμε να Γνωρίζουμε την ΦΥΣΗ μας (που ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΦΥΣΗ – ΑΝΤΙΛΗΨΗ) και να
την ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ με ΟΡΘΟ ΤΡΟΠΟ.
Ούτε
Διδάσκαλοι χρειάζονται, ούτε Διδασκαλίες.
Η
Ίδια η Ζωή Είναι ο ΟΔΗΓΟΣ.
Πρέπει
να την Εμπιστευτούμε. Θα μας Οδηγήσει Ακριβώς Εκεί που Πρέπει, στην ΖΩΗ!