Esoterism Academy: Διέξοδος στο ΑΔΙΕΞΟΔΟ του νου

Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Wednesday, January 29, 2014

Διέξοδος στο ΑΔΙΕΞΟΔΟ του νου

Η ΦΥΣΗ, η Πραγματικότητα, η Ύπαρξη, η Ζωή, Είναι Αντίληψη, Αντίληψη Ελεύθερη Απεριόριστη Αιώνια… που Εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους, τρόπους που «παράγουν» όλα τα φαινόμενα της ύπαρξης… Λειτουργεί πάντα στο επίπεδο του είναι, του συμβαίνειν. Σε αυτή την περίπτωση η Αντίληψη Είναι Ελεύθερη ή είναι περιορισμένη – αυτά είναι απλά φυσικά περιστατικά, συμβάντα…

Όταν η Αντίληψη Αντιλαμβάνεται την Φύση της και την Λειτουργία της, διαχειρίζεται όλες τις καταστάσεις – και της Ελευθερίας και των περιορισμών – με τον ίδιο τρόπο, σαν συμβάντα. Λειτουργεί Ελεύθερα, χωρίς εμπόδιο, σκέφτεται, συναισθάνεται, αισθάνεται, δρα, χωρίς εμπόδιο… μέσα στην Αντίληψη της Ελευθερίας και της Ενότητας της Ύπαρξης…

Όταν Αυτή η Ίδια (η Απόλυτη) Αντίληψη «γίνεται» σκέψη, τότε δημιουργείται αυτόματα ένας παρατηρητής που καθίσταται υποκείμενο διακρίνοντας τον εαυτό από το άλλο, το αντικειμενικό και παγιώνεται σε ένα εγώ μέσα και απέναντι στον κόσμο. Σε αυτή την περίπτωση η Αντίληψη είναι περιορισμένη μέσα σε αυτή την διαδικασία κι αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα μέσα από ένα «κέντρο» παρουσίας κι ερμηνεύει τον κόσμο μέσα από αυτή την οπτική.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση (είτε μιλάμε απλά για ένα ον στον χώρο της ύπαρξης, είτε για ένα ενσωματωμένο ον, έναν άνθρωπο στη γη, είναι το ίδιο) η Αντίληψη είναι εγκλωβισμένη μέσα στον παρατηρητή, μέσα στο εγώ κι αντιλαμβάνεται μέσα από την διαδικασία της σκέψης την πραγματικότητα – έχει μια εικόνα της πραγματικότητας – ή αλλιώς μεταφέρει τα υπάρχοντα, τα συμβαίνοντα, σε ένα θεωρητικό-λογικό-συμβολικό επίπεδο και γλώσσα. Δεν αντιλαμβάνεται άμεσα την Πραγματικότητα, τα συμβαίνοντα, αλλά τα «σκέφτεται».

Το Πρόβλημα λοιπόν που έχει το ον στην συγκεκριμένη περίπτωση (που είναι παρατηρητής, υποκείμενο, εγώ) δεν είναι πρόβλημα της Φύσης του (που έτσι κι αλλιώς Είναι Πάντα Αναλλοίωτη Και Παρούσα – σαν Αντίληψη), είναι πρόβλημα «λειτουργίας». Η Αντίληψη (η Παρούσα Αντίληψη) λειτουργεί μέσα από την περιοριστική και περιορισμένη διαδικασία της σκέψης κι αντιλαμβάνεται (σε θεωρητικό-λογικό-συμβολικό-λεκτικό επίπεδο) ότι είναι εγκλωβισμένη στην διαδικασία της σκέψης (στον παρατηρητή, στο υποκείμενο, στο εγώ).

Αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει ένα Πέραν, Ένας Ελεύθερος Χώρος, ο Χώρος της Πραγματικότητας, της Αλήθειας, της Φώτισης, που δεν μπορεί να προσεγγίσει μέσα από προσπάθειες. Κι αντιλαμβάνεται ακόμα ότι όντας μέσα στην διαδικασία της σκέψης, όσα προσπαθεί και κάνει οδηγούν στην δημιουργία παρατηρητή, υποκειμένου, εγώ. Ό,τι κι αν κάνει στην πραγματικότητα είναι σκέψη. Η Αντίληψη ενός Πέραν της σκέψης, είναι επίσης σκέψη. Η προσπάθεια διαφυγής είναι επίσης σκέψη, η παραίτηση είναι επίσης σκέψη, ό,τι κι αν συμβαίνει είναι σκέψη (κι εδώ «τρελαίνεσαι»…).

Στην πραγματικότητα, τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτό το ον (που μπορεί να είναι ο καθένας μας); Δηλαδή τι συμβαίνει στα όντα, στους ανθρώπους; – γιατί όλα τα όντα σχεδόν είναι σε αυτή την κατάσταση.

Το πρόβλημα που έχει το ον δεν είναι Πρόβλημα Φύσης: να είναι, να γίνει κάτι, να πραγματοποιήσει κάτι.

Πρόκειται καθαρά για ένα πρόβλημα θεωρητικό, πρόβλημα της ίδιας της σκέψης που οφείλεται στην «φύση της σκέψης», η οποία είναι μια περιοριστική και περιορισμένη διαδικασία. Από την στιγμή που τίθεται το κέντρο παρατήρησης, το υποκείμενο, το εγώ, αυτό το εγώ διαχωρίζεται από το Απεριόριστο. Ο ίδιος ο παρατηρητής νοιώθει διαχωρισμένος. Αντιλαμβάνεται και τοποθετεί την Πραγματικότητα Πέραν τον ορίων του (σαν Ελευθερία, Φώτιση, κλπ.), αλλά αυτό είναι μια «σκεπτοσύλληψη». Όσες προσπάθειες κι αν κάνει να ξεπεράσει τα όριά του - επειδή ακριβώς οι προσπάθειες γίνονται από τον παρατηρητή – αποτυγχάνουν, παραμένει μέσα στα όρια του παρατηρητή.

Πως λοιπόν ο παρατηρητής μπορεί να ελευθερωθεί; Πως μπορεί να ξεπεράσει τα όριά του; τον εαυτό του; πως μπορεί να πάει Πέραν του εγώ; Πρόκειται για ένα καθαρά (όχι Φυσικό αλλά) λογικό πρόβλημα. Απλά επειδή ο παρατηρητής είναι ο περιορισμός δεν μπορεί να υπερβεί τον εαυτό του, να γίνει Απεριόριστος: Πρέπει να πάψει να υπάρχει.

Εφόσον ο παρατηρητής τοποθετεί την Πραγματικότητα, την Φώτιση, Πέραν του παρατηρητή – στο Άγνωστο , το Ελεύθερο, το Απεριόριστο – δεν μπορεί να το Φτάσει: Πρέπει να πάψει να υπάρχει.

Αλλά αυτό ακριβώς δεν μπορεί να το κάνει ο παρατηρητής. Ο παρατηρητής δεν μπορεί να αυτοκαταργηθεί, γιατί και πάλι θα είναι ο παρατηρητής που «καταργείται» - πάλι ο παρατηρητής (καταλαβαίνετε σε τι φαύλο κύκλο είμαστε «μπλεγμένοι»;).

Άρα το πρόβλημα να ελευθερωθεί ο παρατηρητής είναι ένα λογικό πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που δεν λύνεται, που δεν χρειάζεται να λυθεί: ένα ψευτοπρόβλημα: ο παρατηρητής δεν μπορεί να ελευθερωθεί γιατί αυτός ο ίδιος είναι ο περιορισμός, η μη-ελευθερία. Σε ένα ψεύτικο πρόβλημα δεν μπορείς να δώσεις λύση. Απλά αναγνωρίζεις ότι πρόκειται για ένα ψεύτικο πρόβλημα. Η λύση δεν μπορεί να δοθεί στα πλαίσια του παρατηρητή, της σκέψης, γιατί όλα είναι σκέψη – παρατηρητής.

Η Λύση που Πρέπει να Δοθεί στο Πρόβλημα του Όντος είναι Φυσική, όχι λογική (στα πλαίσια της σκέψης): Απλά πρέπει να πάψει να υπάρχει ο παρατηρητής – αλλά αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο παρατηρητής. Αυτό πρέπει να γίνει στο Φυσικό Πεδίο, όχι στο χώρο της σκέψης, της δραστηριότητας, του χρόνου.

Η Αντίληψη Είναι Αυτή που Είναι, Ελεύθερη Απεριόριστη Αιώνια – η Αίσθηση Παρουσίας.

Η σκέψη (η διαδικασία δημιουργίας του παρατηρητή) δεν είναι παρά μια φυσική λειτουργία όπως η συναίσθηση, η εξωτερική αίσθηση ή η σωματική δραστηριότητα. Η σκέψη ελέγχεται με την Βούληση, δημιουργείται ή αποδομείται κατά βούληση.

Και στην περίπτωση που είμαστε εγκλωβισμένοι στην σκέψη, πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει διέξοδος μέσα στην σκέψη. Πρέπει να «σταματήσουμε», να «απαγκιστρωθούμε» από όλο αυτό, να Παρατηρήσουμε Ήρεμα, τι συμβαίνει πραγματικά, την ίδια την διαδικασία της σκέψης, πως αναδύεται, πως οικοδομείται, πως οδηγεί στο αδιέξοδο… να πάρουμε τον έλεγχο, να μάθουμε να χειριζόμαστε την λειτουργία: Να μπορούμε κατά βούληση να παραμένουμε Ήρεμοι σε μια Αντίληψη χωρίς παρατηρητή ή να γινόμαστε σκέψη, παρατηρητής, κατά βούληση. Στην πραγματικότητα είναι – ή θα έπρεπε να είναι – τόσο εύκολο όσο το να κλείνουμε την παλάμη μας σε γροθιά ή να την ανοίγουμε και χάνεται η γροθιά. Η σκέψη είναι μια διαδικασία –μια κίνηση – όπως το σφίξιμο της γροθιάς. Η σκέψη δεν είναι μια μόνιμη ή σταθερή ή τρομερή διαδικασία που δεν μπορούμε να ελέγξουμε με φυσικό τρόπο (να δομείται ή να διαλύεται), είναι σαν την κίνηση του χεριού μας, τόσο απλά, τόσο εύκολα.

Η Αντίληψη (που στην πραγματικότητα τα Αγκαλιάζει Όλα) Είναι Φυσικό Γεγονός (που Βιώνουμε). Ζούμε Πραγματικά στο Χώρο του Είναι, των Αληθινών Συμβάντων. Είμαστε Ελεύθεροι (με Αντίληψη Ελεύθερη Απεριόριστη Ανοιχτή Χωρίς Εμπόδια) ή είμαστε περιορισμένοι – σκεφτόμαστε, εικονοποιούμε την Πραγματικότητα, ονειρευόμαστε. Αυτά είναι Φυσικά Περιστατικά (και το ένα και το άλλο).

Όταν «εισερχόμαστε» στο χώρο της σκέψης φανταζόμαστε ό,τι θέλουμε, Θεούς, Φωτισμούς, σκλαβιές, προσπάθειες, θρησκευτικές δραστηριότητες – όλο αυτό το «θέατρο», το διανοητικό σκουπιδαριό. Όλα αυτά όμως είναι στο χώρο της σκέψης, είναι φαντασία κι είναι αδιέξοδα και μέσα από εκεί δεν υπάρχει διέξοδος, γιατί το περιορισμένο δεν έχει διέξοδο, δεν μπορεί να γίνει Απεριόριστο.

Πρέπει να πάψει να υπάρχει το περιορισμένο – η σκέψη, ο παρατηρητής – για να Υπάρξει το Απεριόριστο. Αυτή Είναι η Μόνη Φυσική Δράση. Διαλύεται το περιορισμένο (με φυσικό τρόπο, με την Βούληση) επειδή ακριβώς αναγνωρίζεται η «φύση» του κι Αναδύεται το Απεριόριστο, το Ελεύθερο, η Αλήθεια της Πραγματικότητας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Wednesday, January 29, 2014

Διέξοδος στο ΑΔΙΕΞΟΔΟ του νου

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright