Esoterism Academy: ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

Μεταφυσική, για να το πούμε εξαρχής, είναι η Αληθινή Φιλοσοφία, η Καρδιά της Φιλοσοφίας, γιατί έχει σαν αντικείμενο Αυτό που Υπάρχει Πραγματικά, την Βίωση Αυτού που Υπάρχει Πραγματικά, την Αναγνώρισή Του, την Κατανόησή Του και την Βιωματική Εμπειρία Του. Αυτό σημαίνει, εξαρχής, ότι το ζητούμενο είναι η Εσωτερική Διαδικασία (Πράξη) της Συνειδητοποίησης της Πραγματικότητας, πράγμα που επίσης σημαίνει ότι αναφερόμαστε σε κάτι που συμβαίνει σε μας, μέσα μας κι όχι σε κάτι εξωτερικό. Με άλλα λόγια η Πραγματική Μεταφυσική είναι Πράξη Προσέγγισης και Βίωσης της Πραγματικότητας, Μέσα μας, Εμβάθυνση της Κατανόησής μας και Βιωματική Εμπειρία κι όχι αναζήτηση μιας πραγματικότητας έξω από εμάς. Αυτό σημαίνει Κατανοώ θα πει Έρχομαι σε Άμεση Επαφή, Μέσα μου, με την Πραγματικότητα και δεν κατασκευάζω με την σκέψη μια πραγματικότητα έξω από εμένα μέσα στην οποία (πάντα μέσα στην σκέψη) τοποθετώ τον εαυτό μου. Στον Μεταφυσικό Στοχασμό επομένως υπάρχει μόνο Μια Πραγματικότητα, η Παρούσα Συνείδηση που Αντιλαμβάνεται, Εμβαθύνει την Κατανόησή της και Βιώνει την Πραγματικότητα, σαν Μια Ενότητα Ύπαρξης.

Η Μεταφυσική δεν είναι σκέψη, δεν έχει καμιά σχέση με την σκέψη. Η διανοητική λειτουργία χρησιμοποιεί σαν Βάση την Αντίληψη αλλά κατασκευάζει αυθαίρετα αντιλήψεις-σκέψεις της πραγματικότητας νοθεύοντας έτσι την πραγματικότητα με προσωπικές παρεμβάσεις. Απομονώνοντας την Συνείδηση και περιορίζοντάς την σε μια περιορισμένη περιοχή επίγνωσης και λειτουργώντας μέσα από ιδιαίτερες συνθήκες, φτιάχνει μια εικόνα ενός εαυτού που (αφού περιορίζει και διαχωρίζει από το Όλο Περιβάλλον) αυτόματα αντιμετωπίζει την πραγματικότητα σαν κάτι έξω, κάτι που τον «περιβάλλει». Κι αυτή ακριβώς η Περιορισμένη Συνείδηση κατανοώντας την κατάστασή της επιζητά την ένωσή της ξανά με το Όλο, αναζητά την εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης. Αλλά αυτό που δεν κατανοούν οι άνθρωποι είναι ότι το πρόβλημα δημιουργείται στην Βάση της Αντίληψης από τον αυθαίρετο διαχωρισμό της (από την σκέψη) από το Όλο της Ζωής. Το πρόβλημα δεν είναι ο περιορισμένος εαυτός να βρει την Ενότητα της Ύπαρξης. Ποτέ το περιορισμένο δεν μπορεί να Βιώσει το Απεριόριστο. Πρέπει να πάψει να υπάρχει το περιορισμένο για να Βιωθεί το Απεριόριστο. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν κατανοήσουμε ότι το περιορισμένο είναι (σαν κατασκευή της σκέψης) κάτι «ψεύτικο».

Τι σημαίνει λοιπόν, στα Πλαίσια της Πραγματικής Μεταφυσικής, Αναζήτηση της Αλήθειας, Αναγνώριση κι Εμβάθυνση στην Κατανόηση της Πραγματικότητας; Τι σημαίνει Μεταφυσικός Στοχασμός, που δεν έχει βέβαια σχέση με την διανόηση, την σκέψη (την δυαδική σκέψη που παραμορφώνει την αντίληψη της πραγματικότητας); Τι είναι αυτή η Ορθή Δράση που Οδηγεί στην Βίωση της Πραγματικότητας; Τι είναι η Οδός της Αλήθειας; Τι είναι αυτό που στην Εσωτερική Παράδοση, στις θρησκείες, ονομάζεται Διαλογισμός, που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τις εξωτερικές δραστηριότητες των ανθρώπων, (την διανοητική δράση στην πραγματικότητα) που ονομάζουν συνήθως διαλογισμό, γιόγκα, προσευχή, κλπ.; Για να μιλήσουμε απλά, το Πρώτο, αυτό που πρέπει εξαρχής να γίνει κατανοητό είναι ότι Όλα Υπάρχουν στην Παρούσα Συνείδηση (την οποιαδήποτε συνείδηση είμαστε, είναι ο καθένας) κι Όλα ξεκινούν από Εδώ, από την αντίληψη της ύπαρξής μας. Αν δεν «υπήρχαμε», αν δεν είχαμε αντίληψη της ύπαρξής μας, απλά δεν θα «έμπαινε» κανένας προβληματισμός. Άρα Όλα ξεκινούν από Εδώ κι Όλα γίνονται μέσα μας. Είναι Θέμα Κατανόησης κι όχι μιας εξωτερικής δραστηριότητας (όπως η σκέψη) ή πράξης. Αυτό που χρειάζεται να «αλλάξει» (αν πρέπει να αλλάξει κάτι) είναι ο Τρόπος που Βλέπουμε, που Κατανοούμε κι αντιδρούμε κι όχι να εξελιχθούμε εξωτερικά ή να πραγματοποιήσουμε κάτι, την Φώτιση, την Ένωση με τον Θεό κι όλες αυτές τις ανοησίες που κατασκευάζουν οι άνθρωποι με της σκέψη, του διαχωρισμένου (από την σκέψη ακριβώς) εαυτού. Η Αληθινή Φώτιση Συνίσταται στην Διαφώτιση της Κατανόησής μας, με το ξεπέρασμα των περιορισμών της Αντίληψης και κάθε αυταπάτης κι όχι σε μια εξωτερική πραγματοποίηση του «εγώ».

Το Δεύτερο που μας Διδάσκει η Πραγματική Μεταφυσική, με πολύ απλό τρόπο, είναι να Δούμε και να Κατανοήσουμε ότι η Συνείδηση, η Παρούσα Συνείδησή μας, είναι μια Δυναμική Διαδικασία Εμπειρίας της Ύπαρξης κι όχι μια «συγκεκριμένη οντότητα» μια «συγκεκριμένη ουσία», με συγκεκριμένες ιδιότητες. Η Πρώτη Σύλληψη είναι η Πραγματική Κατάσταση. Η δεύτερη αντίληψη είναι μια αυθαίρετη κατασκευή της σκέψης που ζει στην δυαδικότητα, στον διαχωρισμό και κομματιάζει αυθαίρετα την Ολότητα της Ύπαρξης, της Ζωής, σε ξεχωριστές οντότητες, ουσίες. Όταν λοιπόν «αντιλαμβανόμαστε» δεν έχουμε Μάθει να Μένουμε στην Καθαρή Αντίληψη αλλά έχουμε «εκπαιδευτεί» αμέσως (πριν καν το «συνειδητοποιήσουμε») να λειτουργούμε στην σκέψη. Αυτά όμως που αντιλαμβάνεται η σκέψη είναι δικές της (συλλογικές ή ατομικές) κατασκευές-εικόνες-έννοιες-λέξεις των πραγμάτων, όχι η πραγματικότητα. Αν κατανοούμε πραγματικά, στα Πλαίσια της Πραγματικής Μεταφυσικής, τότε αυτό που είναι πραγματικό, αυτό που συμβαίνει πραγματικά, είναι ότι η Συνείδηση Είναι Μια Δυναμική Πραγματικότητα-Κατάσταση-Διαδικασία (που μπορεί να Λειτουργεί στο Επίπεδο της Καθαρής Αντίληψης ή να «ολισθαίνει» στο επίπεδο της σκέψης και της πλασματικής αντίληψης) τότε βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι η Συνείδηση μπορεί να Αλλάξει (σαν Επίγνωση, σαν Βάθος Κατανόησης κι όχι «εξωτερικά» όπως «νομίζει» η σκέψη).

Το Τρίτο που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι η Συνείδηση, η Παρούσα Συνείδηση (ό,τι κι αν είναι, ότι κι αν νομίζουμε ότι είμαστε) Είναι Αντίληψη κι οτιδήποτε δημιουργείται μέσα στην Αντίληψη Στηρίζεται στην Βάση της Αντίληψης (δηλαδή στην Βασική Λειτουργία της Αντίληψης σαν Αντίληψης) κι αποτελεί μια διαφοροποίηση, μια «ποικιλία» της Βασικής Αντίληψης. Συνεπώς η Αντίληψη, σαν Αντίληψη, σαν Καθαρή Λειτουργία Σύλληψης της Πραγματικότητας, σαν Βιωματική Εμπειρία αυτού που υπάρχει, που συμβαίνει, σαν «Εννόηση», είναι χωρίς περιορισμούς, Άμεση Επαφή με αυτό που συμβαίνει, Άμεση Επαφή με την Πραγματικότητα. Πάνω σε αυτή την Βασική Αντιληπτική Εμπειρία χτίζεται οποιαδήποτε διαφοροποίηση και πραγματοποιείται οποιοσδήποτε περιορισμός της Αντίληψης. Αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να Δούμε. Να Δούμε τι συμβαίνει μέσα μας και πως και γιατί περιορίζουμε την Αρχική Αντίληψη (την Αρχική Αίσθηση Ύπαρξης) για να κατασκευάσουμε την αντίληψη ενός εαυτού, να χτίσουμε έναν διαχωρισμό από τον κόσμο και να καταλήξουμε στην παρούσα συνείδηση μέσα σε ένα εχθρικό κόσμο.

Ασφαλώς το ότι «βρισκόμαστε» εδώ, στην παρούσα συνείδηση μέσα στον κόσμο, σε συγκεκριμένες καταστάσεις και στις συγκεκριμένες συνθήκες, έχει μια μεταφυσική «προϊστορία». Δεν βρισκόμαστε ξαφνικά εδώ, Πορευόμαστε με το Ρεύμα της Ζωής κι έχουμε εμπειρία της ύπαρξης σε άλλους κόσμους και με βεβαιότητα και σε προηγούμενες ζωές. Θέλουμε να πούμε ότι ήδη μέσα στην Παρούσα Συνείδηση έχουν ήδη συντελεστεί και λειτουργούν περιορισμοί που έχουν μεταφυσική και μακρινή προέλευση. Κι είμαστε εδώ με αυτή την «κληρονομιά». Η Αντίληψη έχει ήδη μετατοπιστεί από την Καθαρή Αρχική Αντίληψη της Ύπαρξης σαν μιας Συμπαγούς Ενότητας. Έχει ήδη Διακρίνει την Αντίληψη από το «Περιεχόμενό» της κι ήδη αντιλαμβάνεται την Ολότητα της Ζωής που τα Περιλαμβάνει Όλα σαν ένα κομματιασμένο κόσμο. Το πιθανότερο είναι λοιπόν (κι αυτό ισχύει σχεδόν για το σύνολο των κατοίκων της γης) ότι δεν αντιλαμβανόμαστε την Ενότητα της Ύπαρξης, της Ζωής, σαν Ολότητα, Όπου τα Πάντα είναι σε Άμεση Επαφή και Αλληλοεξαρτώνται, αλλά ότι έχουμε ήδη πέσει στο επίπεδο της σκέψης, έχουμε την (εσφαλμένη) αντίληψη ότι είμαστε ένα «εγώ» απέναντι σε άλλα πράγματα μέσα στο όλο του κόσμου. Αυτό, αυτή η αντίληψη, λειτουργεί τόσο γρήγορα, ενστικτώδικα, που δεν «προλαβαίνουμε» να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για μια «διαμόρφωση» μιας πιο βασικής αντίληψης, ότι πρόκειται για μια κατασκευή που μας βάζει αυτόματα σε ένα πλασματικό κόσμο, σε μια εικονική πραγματικότητα. Άρα από εδώ πρέπει να Ξεκινήσουμε.

Από την Άποψη της Πραγματικής Μεταφυσικής το πρόβλημα του ανθρώπου είναι ακριβώς ότι βρίσκεται μέσα στην κατάσταση της άγνοιας, της αυταπάτης ότι είναι ένας ξεχωριστός εαυτός, ότι λειτουργεί μέσα στην σκέψη, αντιλαμβάνεται με την σκέψη κι αντιδρά με βάση αυτά που σκέφτεται. Ο άνθρωπος είναι ό,τι σκέφτεται. Από Μεταφυσική Άποψη αυτό είναι απλά λάθος, δεν είναι η Πραγματικότητα, είναι μια τεχνητή κατασκευή, ένα όνειρο. Ασφαλώς δεν μπορεί κανένας να πει σε κάποιον πως να ζήσει ή τι να κάνει. Απλά διαπιστώνουμε τι πραγματικά συμβαίνει. Αλλά είναι ευθύνη κι ασφαλώς δικαίωμα του καθενός αν θέλει να ζει στην Πραγματικότητα ή αν θέλει να ονειρεύεται. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να δουν ότι η Πραγματικότητα Είναι Μία, ότι η Ζωή Είναι Μία, Μια Παγκόσμια Συνείδηση Εντός της Οποίας Όλα Υπάρχουν και Λειτουργούν σε Πλήρη Επαφή και Συνεργασία μεταξύ τους (μόνο στην σκέψη των ανθρώπων υπάρχει διαχωρισμός και ξεχωριστά αντικείμενα). Οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να ζουν στον διαχωρισμό του εαυτού τους. Είναι μεθυσμένοι από αυτό το αρχαίο ένστικτο του εγωισμού και της ατομικής επιβίωσης κι αυτή η προσκόλληση κι η δίψα εμπειρίας μέσα από την ατομική ύπαρξη τους κρατά μέσα στον κύκλο της ύπαρξης, από ζωή σε ζωή. Ακόμα κι αυτοί που κατανοούν ως ένα βαθμό ότι δεν μπορεί αυτή να είναι η Πραγματικότητα, η Ζωή κι ότι πρέπει να υπάρχει Κάτι Ανώτερο, Πλατύτερο, Ελεύθερο, επιδιώκουν μέσα από το εγώ να εξελιχθούν «πνευματικά» και να αποκτήσουν εμπειρία του Αληθινού. Στην πραγματικότητα δεν έχουν ξεφύγει από τον χώρο της σκέψης, του εγωισμού και της αυταπάτης, όσο κι αν νομίζουν ότι είναι πνευματικοί άνθρωποι. Ο δρόμος τους είναι αδιέξοδος.

Ποια είναι λοιπόν η Λύση που Προβάλλει η Πραγματική Μεταφυσική; Πρέπει να Δούμε Άμεσα το Πραγματικό, αυτό που συμβαίνει. Κι αυτό Πρέπει να γίνει Εδώ, Τώρα, Ετούτη την Στιγμή, στο Απόλυτο Παρόν, στον Μόνο Πραγματικό Χρόνο, που είναι η Στιγμή που Ρέει κι Ανανεώνεται Συνεχώς. Αυτή είναι η Αληθινή Ζωή, η Ζωή που Τρέχει στο Παρόν. Αν προσπαθήσουμε να την κρατήσουμε, να την συλλάβουμε (που σημαίνει να την «επεξεργαστούμε») έχει ήδη φύγει, είναι παρελθόν, μνήμη, σκέψη. Δεν είναι πια η Ζωντανή Ζωή αλλά ένα νεκρό κέλυφος που έφτιαξε η σκέψη, άδειο από ζωή αλλά παραγεμισμένο με την φαντασία των ανθρώπων. Πρέπει λοιπόν Συνεχώς να Είμαστε σε Επαφή με την Ζωή και να Ζούμε Συνεχώς το «Παρόν Ζωντανό Πράγμα» που ανανεώνεται συνεχώς. Κι αυτό σημαίνει Πλήρη Προσοχή. Αυτή η Άμεση Επαφή με την Ζωή, με το Πραγματικό, «Ξυπνά» και «Ξαναζωντανεύει» την Αντίληψη στην Βάση της, σαν Καθαρή Λειτουργία και δεν αφήνει περιθώρια για διαφοροποίηση της Αντίληψης, για περιορισμούς και παραμόρφωση της πραγματικότητας. Συλλαμβάνουμε την Ζωή στο Σύνολό της. Αναδυόμαστε σε Μία Επίγνωση που τα Περικλείνει Όλα σε Μια Ενότητα και «εμάς» και τα «άλλα» και «όλα», μέσα στο Παρόν που Ρέει, που Είναι η Αιωνιότητα. Ισορροπούμε στην Κόψη του Μηδενός, στο Απόλυτο Παρόν. Δεν υπάρχει ούτε πριν ούτε μετά. Αν χάσουμε Αυτή την Ισορροπία πέφτουμε στον χώρο της περιορισμένης αντίληψης, της σκέψης, του εγώ, του διαχωρισμού και ξαναρχίζουμε από την αρχή, σαν εγώ, να προσπαθούμε να απελευθερωθούμε, να αποκτήσουμε εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης κι όλο αυτό το παραμύθι της σκέψης με την οποία αποκοιμίζονται οι άνθρωποι. Η Αλήθεια Είναι εδώ, Τώρα. Πρέπει να Δούμε Τώρα. Δεν υπάρχει άλλη Οδός.

Περνώντας Πέραν, στην Χώρα της Πραγματικότητας, της Αιωνιότητας, Βιώνοντας την Παγκόσμια συνείδηση, μπορούμε πλέον να Δούμε την Ζωή από την Άποψη της Αιωνιότητας κι όχι μέσα από την σκέψη, την δυαδικότητα, τον χρόνο, κλπ. Από την Άποψη της Αιωνιότητας τα πράγματα φαίνονται διαφορετικά. Βλέπουμε πως οι άνθρωποι βιώνουν την ζωή σε μια κατάσταση ονείρου, μισοξύπνιοι, μισοκοιμισμένοι. Ο κόσμος της δυαδικότητας που φτιάχνουν οι άνθρωποι κι υποστηρίζουν με την σκέψη, με θεωρίες, με θρησκείες, με πολιτικές, με τον πολιτισμό τους, είναι ένας κόσμος πλασματικός κι όχι ο Αληθινός Κόσμος. Με Αυτή την Όραση, Βλέποντας τι Είναι Αληθινό, τι είναι πλασματικό, μπορούμε να κατανοήσουμε όλη την ανθρώπινη ιστορία, όλες τις αντιλήψεις του, όλα τα δημιουργήματά του. Εδώ η Μεταφυσική, αφού έχει Κατακτήσει την Αλήθεια, την Πραγματικότητα, Εξετάζει τον κόσμο των ανθρώπων κι ασφαλώς κάτι έχει να πει. Βέβαια, όλα όσα συμβαίνουν στην γη, εδώ και εκατομμύρια χρόνια, δεν είναι ολόκληρη η ζωή στο σύμπαν. Υπάρχουν εκατομμύρια κατοικημένοι πλανήτες στο σύμπαν, με πολιτισμούς ίσως πολύ ανώτερους και όντα πολύ πιο εξελιγμένα. Αν νοιώθουμε μόνοι, απομονωμένοι, στο σύμπαν είναι εξαιτίας της αδυναμίας μας να ξεφύγουμε από την γη κι εξαιτίας της λαθεμένης σκέψης ότι είμαστε μόνοι μέσα στο σύμπαν ή ότι όλη η δημιουργία (όπως το παριστάνει η θρησκευτική μυθολογία), το έργο της ζωής, παίζεται όλο εδώ. Μήπως είμαστε αφελείς;

Τελικά, για να ξαναγυρίσουμε στην αρχή, Μεταφυσική είναι η Αληθινή Φιλοσοφία, η Καρδιά της Φιλοσοφίας, αλλά και Όλη η Φιλοσοφία. Όταν Κάποιος Βρίσκεται σε Επαφή με την Πραγματικότητα, όταν Περάσει Πέραν, στην Χώρα της Πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς της Αντίληψης και τις αυταπάτες της σκέψης, όταν Βιώνει την Αλήθεια, τότε η Όραση του Χωρίς Περιορισμούς μπορεί να Δει με τον Ορθό Τρόπο την Ζωή, το Σύνολο της Ζωής, αλλά και κάθε τι το ιδιαίτερο που συμβαίνει. Η ευθύνη ανήκει στον καθένα. Κι ασφαλώς και το δικαίωμα επιλογής. Όμως κάθε επιλογή συνοδεύεται κι από το ανάλογο αποτέλεσμα. Οφείλουμε να το δεχόμαστε με αξιοπρέπεια.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright