LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

 

LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

1. Consciousness

2. Self-awareness

3. The Way of Knowledge

4. Contemplation

5. Release

 

LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

1. Consciousness

Consciousness, as a Self-emerging Sense of Existence (Presence), Perception, Intellect, Sensation, Contact with "things", Life Experience, is "given", is given "so" and "from things" is not Fully Enlightened, Complete, but limited, incomplete and biased. Being in this state, people, human consciousnesses, have formed for hundreds of thousands of years perceptions, morals, ways of life, "cultures". The new generations, through their "socialization", continue on the same paths of development. The result is the situation we see today on the planet of "humans". Planet earth is still a wild planet.

.

What we need to see, to understand, is that Consciousness is limited, it is defined, specified and "essentialized" by its "content". How is the "content" received? From a Physical point of view, Consciousness, theoretically, has the possibility of free intake, therefore, logically, it has the possibility to change its "content", its "quality", that is, it can evolve. But most people do not have the natural strength to do so, they are shaped by their society, their "culture", they are manipulated and finally follow the dead ends of the crowd.

.

But what does it practically mean for Conscience to control its "recruits"? It means to change the way of life, to control the flow of information, to choose both the way and the type of information. This means a new, completely fresh perception of reality. Where will it get information from? From the immediate environment, in an immediate way, to the flowing present. So, it is in direct contact with reality. What reality? The objective physical reality. Perception is free, unhindered, unaffected. Intellect is objective without "subjective" distortions. The senses flow perfectly naturally in the present. The world spreads out before us bathed in light.

.

Understanding that Consciousness is determined by its “content”, we realize that Consciousness changes along with the differentiation of “content”. Leaving the physical world, Turning to the Self, to the Consciousness Itself that we are, the "content" of Consciousness changes. How is this possible? Can we know the Self as “content”, perception, with properties? It seems here as if Consciousness is enclosed by the wall of its limitations, its limits. Any attempt to feel what we really are is "subjective," limited in perception, as "content," that is, something less than Consciousness, not the Essence of Consciousness, True Existence.

.

Care is needed here. Understanding, Knowledge (of What We Are) is not the "content" of Consciousness. It is Transcendence, Expansion, Illumination of Consciousness How is this done? There is no answer. You have to find it yourself. No one can Free you, no search leads anywhere, no effort brings results. Any activity leaves you within the boundaries and limitations of the "content" of Consciousness. Understanding Who We Are is Transcendence, Insight, Radiance.

.

A Consciousness that experiences (it knows how) Transcendence is no longer a Subject. It has metamorphosed into Objective Consciousness, Non-Dual Consciousness and is Aware of the Oneness of the World. Experiencing This State, Understanding It, and Acting on What You Perceive in This State is True Virtue.

.

Although the Way and the True Action (and not the activity of the Subject) have been Indicated by all the Great Teachers, yet people do not follow the Exit to the Light, they still wander in the darkness of their thoughts.

 

LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

2. The Path of Self-Knowledge

 

Man is Consciousness. Consciousness in Flow, in "Evolution". Or else, Consciousness that is active, functions, manifests itself... Phenomenologically, Man is Consciousness, Perception, Intellect, Sensation (senses), organic body. How are these all connected? Observing, we see how all these "manifest", "behave", differently. Consciousness (as a Sense of Existence, Presence), Exists. Perception Flows Naturally as an objective activity. Consciousness is "structured". Sense works (and relays information from the physical world). The body occupies space in the physical world and has its own functions and activities and interaction with the physical environment. Only Consciousness is Timeless (the Sense of Existence, Presence, the "I"), it does not change. Everything else is subject to Time. Rather, they change as the Present Flows, creating the mental illusion of "Time" (past, present, future).

.

In fact, because man has a limited perception of Reality, he does not perceive exactly what is "happening". Because all “activities” (and the body) are “immediate”, they take almost no time, they are all present, immediately in our awareness. We are all these, we "identify" with all these. We are Consciousness, Perception, Intelligence, Sensation, body. If one could actually “see”, slow down the “time” of phenomena, one would see that Perception flows with the Present (moment to moment). He would see that Intelligence is structured in specific laws and ways and is an activity that takes time. He would see that Sensation is a function, a process of transferring information and that it consumes time. He would see that the organic body is in constant change (albeit slowly changing form as "time" passes). The logical conclusion is that the only Stable Element of Man is Consciousness (the Sense of Existence, Presence), while everything else is subject to evolution, to the decay of time. Man is Consciousness, nothing else.

.

So, if Man is Only Consciousness, then what are all those that we characterized as activities or instruments of Consciousness or ways of its manifestation? In reality (and this is known by those who have experienced the True Human Nature), Man is Timeless Consciousness, Perception, Energy that transmutes and Creates the Various Manifestations of Perceptual Energy, Intelligence, Dynamism, Physical Energy, Nature. All these are Qualitative Gradations of Perception, Distinct Ontological Levels, but all these (when man is embodied) correspond to organic activities, functions, within the body, the brain, the nervous system, the body. Thus, everything, even the body, is nothing but the products of Perceptual Energy. Matter itself is but the outward aspect of Physical Energy, (which is even deeper than the Energy of Physical Science).

.

Man is Consciousness and not a body. Consciousness Precedes the body product, in which it manifests. Some foolish pseudoscientists and dream visionaries, equating Consciousness with "content" and information and brain function imagine that they can transfer Consciousness to electronic data or that they can create conscious artificial intelligence. In their "dreams".

.

When Man Realizes what he really is, that he is Himself, the Consciousness, the Sense of Presence, the Self, the True "I" (and not the created fake "personality") and is not what at first sight appears, thought, senses, body, life experiences, then the Path to True Self-Knowledge opens. Man, as Consciousness, is the Timeless Existential Background, the Essence, the Principle and the Constituent Center from which all activities spring. So, in order to Know our True Essence we must turn inward, to What We Are and not to "external" activities that lead us to the physical world of "projection".

.

The Ordinary Man is directed "outward," all his (Perceptual) Energy, directed outward, toward the physical world of "projection." He is identified with his Perception, his mental content, his senses, his body and his functions, his experiences of contact with the physical world. He is lost in the outer life.

.

The Philosophical Man Understands that Existence is more than material life, sense experiences, any mental content... He Gazes Objectively at the World, Experiencing Non-Dual Consciousness and Understands that He is the Timeless Essence. In the Depths of This Timeless Essence Lies the Universal Consciousness, the Totality of Existence, the Source. But all this is barely perceptible to the Pilgrim of Universal Light. Ordinary people, who operate with the intellect, regard all these as theories or imaginations. The difference is that those who talk about the Higher Worlds have "Seen" them, they have Experienced them (so they say). Others cannot see, so they deny the possibility of truth in all of this. As if the blind man can prove the non-existence of light because he does not see it.

 

LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

3. Self-awareness

Consciousness Is Immaterial Substance, Simple (not complex), Ever-same, Immutable, Timeless, Attributeless, Incomprehensible, Indescribable. It reveals itself as Sense of Existence, Presence. When Consciousness Turns to what is recognized as the external objective world, then it manifests various functions, Perception, Intelligence, Sensation, Sensation of the body and its functions corresponding to specific functions in specific "regions" of the body. Consciousness is outside the body but is connected to the body through the "Heart Center" of the Brain. Perception is a total function that is active everywhere in the body. Consciousness is located in the brain (three functions). The senses in centers of the brain and in the nervous system and in sense organs. The sensation of the body in the whole body. The "Entity" (which thus arises) acquires "individual character" precisely from its mental content, its habits, its way of life. When all these external characteristics, external activities "end", with "death" (physical, psychodynamic, mental death) Consciousness can Manifest again as "individuality" and again and again. Therefore Consciousness is the Fixed, Timeless, Eternal Element of Man while all else comes and goes. The "Exit" of Consciousness to the lower worlds is life (in these worlds). The "Return" to Self is a Return to our True and Only Stable Nature, to our Real State.

.

Consciousness is the True Essence of Man, the Pure Being and not the transitory external activities, the "something". External psychology does not study the Real Man but the apparent man, his formed mental content, his attitudes and actions... This kind of "science" is for stupid superficial people and not for man in the true sense of a human being. And if this pseudoscience does not have the maturity to recognize its limited "boundaries", those with common intelligence see it.

.

The Search for True Essence leads us to the Transcendence of the lower external activities, the senses of the body of our "relationship" (emotions, desires, passions, ways of life), the mental content (which defines and determines our "individuality"), the Perception itself (of an “individual being”, the “perceptual center”, the “I”, materialized by the “mental content”). What does this Transcendence actually mean (which in the Understanding is completed as a "renunciation", "erasing", of all outward activities)? As even the "perceptual center" (to which every experience, knowledge and phenomenon refers) is "extinguished" the Consciousness is "Freed" from its "individual character", the subject dissolves and with it the dualistic perception and the subject-object separation . Perception Flows Free (into the Absolute Flowing Present) and transmutes into an Immensity of Awareness within Whom all and "us" and all else exist. As there is no “perceptual center”, the old subject, the limited ego, there is no distinction, no “distance” with all, all exists within Unified Awareness, in a Oneness of all. This is Non-Dual Consciousness.

.

In fact, what has happened is this: Consciousness, by Transcending the lower outward activities Remains in the Self, in the Consciousness of the True Essence and its Free Individual Character, which is our Real Individual Basis of Existence. That is, the "Liberated" Consciousness is transformed (from the limited subjective existence), into a Wider, Non-Dual Existential Basis, into the True Self, into the True Non-Dual Subject, into the "Higher Self". The Inward Turn and (with the Transcendence) the Consciousness of the Self, as "Action" is Source, that is, it springs from our very Nature, from "within". It is also Spontaneous, that is, it happens by itself, when the conditions are ripe and does not depend on any "effort" or "activity", it happens in "Silence". It is Immediate, as our Essence is Simple and Immediately accessible, without procedures. It is the True Knowledge of our Essence, or the Knowledge of our True Essence, it is the True Self-Knowledge (and not the external knowledge of the phenomenal man). And because we see Inside, the Self, that's why this "Experience", the "Experience", is characterized as Insight. And because it Emerges Spontaneously (when the conditions are ripe) it is characterized as Shining (Experiential Knowledge from "within", from "nowhere").

.

Consciousness, as “analyzed” here is not an abstract fixed essence but a Dynamic Evolving Reality, which is “limited” or Liberated and Deepening into the Self  “Expands”, up to the Divine Immensity.

Consciousness (when its True Essence is Experienced) has no "Properties" and yet, in our attempt to speak of It, we attribute to it certain "characteristics", negative in relation to the "limited", precisely to "distinguish" it. from the commonly known, mundane. "Qualities" of Consciousness: Immaterial, Timeless, Void, Formless, Self Indestructible, Unborn, Invisible, Impassive and Ever Free. Only transitory "individuality" clouds awareness, creates duality, and is absorbed in phenomena.

In many Holy Texts, Consciousness is "described" (the "Soul", the "Being", etc.).

"Upanishads", “Bhagavat Gita” (Second Chapter, etc.).

Buddhist "Udhana ", etc.

Plato ("Phaedon" etc.)

Philokalia, Evagrius ("Discourse on Prayer"), Dionysius Areopagite (on the "uniform convolution "), Maximos, Grigorios Palamas, etc.

.

So, a Consciousness that Experiences the Transcendence of "perceptual content" (in its "totality") and has "Opened" to Infinite Objective Awareness, as described in many mystical texts (mentioned above) has a completely different "vision" of world than that of the common (dualistic) human. First there is a Unified Awareness and that differentiates everything. Perception flows naturally and unhindered and the intellect is in its true dimension (as a mediator of the Inside with the "outside", as an internalization and conceptualization of the external perceptual data) as well as the senses and "external objects" are simply external data and not the totality of existence and life (as felt by the outer man. Existence, Life has shifted into Knowing Consciousness, It has Stabilized in its True Existential Basis and has become "Independent", from the perceptual content. It lives its Inner Life.

"Withdrawal" from the "outside" opens the Path to further Deepening into Who We Are. We have already understood that perceptual space (which always remains objective) is only one dimension of Existence. Within There Is Another "Wider Universe" Expanding into Infinite Fields of Existence. The Expansion of Consciousness Has No Limits. Freed from the external perceptual content of the "external" world and essentially from Time, We Now Feel that the Deepening into our True Being is related to the Perception of Space. As we "Withdraw" from the external world the "Space" is stripped (of external objects). What We Experience is Consciousness Everywhere. The "Relationship" with Inner Space Changes as We Go Deeper and Understand that Consciousness Is Space. In an Even Greater Depth We Experience the Absolute Emptiness of Consciousness (Only Consciousness Exists).

These Inner States have been described in both Buddhist samapattis and Christian mysticism (they are the "three heavens" referred to by the Jewish mystic apostle Paul), as the Reflection of All (or the Creative Space).

Beyond the Perception of Consciousness as Space Extends the Perception of Consciousness as Wholeness. And Deeper We Experience Oneness with Source. Here "Divine" Consciousness and Human Consciousness are the Same (to recall Meister Eckhart ).

All that we have described is the Inner Path of the Being towards the Hidden Basis of the Existence of All, towards the Source, or if you like Inner Meditative States, or States of Self-contemplation. Life's Inward March follows the distant objective path. When we separate from the material body and after remaining for some time in the " Ethereal Field" which is directly related to the material world, we pass to the more "permanent" ("Astral") "Psychodynamic Field", the world of the dead. With the dissolution of the energy body we find ourselves in the mental sky, where our "earthly external experience" crystallizes and depending on the perceptual content we have understood or pass Beyond the Time Horizon, (in the Elysian Fields of the Ancients, in the Lower Paradise of Christianity), or necessarily (based on previous life experiences) we re-create, after some respite a new mental structure and return to the lower worlds and earthly life. And while the "new personality" is completely dependent on our "old life", because it is a new mental structure it is like being a new person (and not remembering anything from previous lives).

All this, which may appear to some to be theories or fairy tales, has been described by Plato and in "Bardo Thodol” (the “Tibetan Bible of the Dead”) and in the writings of Helena Blavatsky and elsewhere.

.

According to the Esoteric Tradition (in general), or the Various Esoteric Traditions of the various religion(s), Liberation of Consciousness from Time, Enlightenment, Deification, by Experiencing Non-Dual Consciousness, is not the Ultimate "Achievement", the Final Destination. Such a Consciousness has the ability to Turn Inward Experiencing the Depths of Existence and does, but usually such beings do not "withdraw" from the world but return (with the Liberated Experience of Life) back into the world, to speak of the "Experience", "Pathway" and "Life". They are the Wise Men of the World. The last (and not the only) that some of the oldest (in age) we met in our life was Krishnamurti, the model of the True Man, regardless of whether we know him or not, whether we listen to him or not, whether we understand him or not.

 

LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

4. Contemplation

CONSCIOUSNESS IS ONE, it is the FOUNDATION OF EXISTENCE and within this One Consciousness "Manifest", Exist and Evolve all "Subjective" and "Objective" Phenomena that are "Projected" as "Creation, Fields of Existence, Worlds, beings, objects. This One Consciousness “Phenomenologically” Appears as “One” and simultaneously as “Differentiated Subjectivity” of many levels and qualities. Thus, Consciousness “Appears” as “A Dynamic Reality” which can be Unlimited, limited, to varying degrees. So, each "Consciousness" is but ONE CONSCIOUSNESS even if it appears in the present current conditions as limited and "isolated". The "restriction", "separation" and "isolation" of any consciousness is nothing more than an "arbitrary" and consequently wrong "view" of perception. In reality All Is One, all Connected in One Unified Field of Existence. Thus, Every Consciousness (every being, every creature, every human being) as a Dynamic Reality Is at the Depth of its Existence This One Consciousness. From all these, which are empirical, experiential findings of Man (the Sages and not the common man) comes the Tradition of the True Essence of Beings, the "Fall" of beings into conditions of limitation (ignorance) and the Teaching of "Self-Knowledge", the Knowledge of our True Nature and Liberation.

.

A Consciousness Seeking What It Is, its True Nature, SELF-KNOWLEDGE , Understands That It Is A Dynamic Reality, much more than an isolated consciousness. It understands that all that creates the isolation of Consciousness are the various activities of perception, thought, mental content, lifestyles and habits and repetitive physical and material activities. The Search for True Essence cannot be done through these activities, through a limited perception, through thought, ideas, and ideologies, through the senses, or through external actions. All this “reality” that people perceive, adopt and experience, is a false manufactured reality, it is “Maya”, not as a metaphysical concept but as a concrete social reality. This false reality is expressed as the culture of society, through worldviews, institutions, morals, politics, social and economic organization and ways of life. So necessarily, one who Seeks Truth, True Knowledge, True Nature, Self-Knowledge, must reject all this fabricated reality, the whole culture of ignorance, get out of the whole human culture of "garbage". He must step out of social Maya, into the Free Space of Immediate Reality, the Present, the Flowing Now. And to do this he must Understand that He is Consciousness and does not identify with the "mental content" that has been constructed or imposed on him by the society in which he lives, through "socialization".

.

Consciousness (as a Dynamic Reality and regardless of what state it "is in") is the Fixed Essence, the Foundation of the Self, while its various activities are always secondary. They do not "constitute" Substance but "qualities" of Substance. When the Consciousness Realizes, that It, as a Sense of Presence, is the True Essence, it "distances itself" from its activities, which return to their true dimensions and their natural function. Consciousness is no longer identified with perceptual, mental or sensual content or the body. This first detachment enables the WILL to Emerge (as a Certainty that we can manage the functions of our Self). It is precisely this Will, as a possibility, that leads to Discernment, Weighing and Clarification of what we experience, to the true appreciation of things. This is how the Will Orients itself and becomes Will, Decision, Action. Within this very Understanding of reality we "find", that it is within our capabilities to "control" the functions. We can move or immobilize the body, use or not use the senses, let thought run or "silence" it, maintain perception of the external world or withdraw Inward, into the Self. As simple as clenching the hand to form a fist or loosening it to make the fist "disappear". The same mechanism applies at all levels, in all functions.

.

It is understood, from the above, that when we talk about MANAGING the Energy of Consciousness, Activities, functions (perception, thought, sensation, bodily actions) we are not talking about "activity", "effort", "discipline", or something relevant. In the Light of Understanding that we experience this Management is much more "stillness", "quietness" silence", "withdrawal", dissolution of activity and Return to the Self, to the Stable Base of Existence. The Return to the Self actually signifies the Complete Control of Existence, the Enlightenment of the Condition and the Liberation of Consciousness from the shackles of the outer world, the illusion of a real life in the outer world. In This New State of Consciousness where Consciousness "freed" from the "subjective" elements (the "subjective" function) becomes Objective in relation to the limited subject, (more correctly becomes an "Expanded Universal Subject"), Consciousness functions as Unified Awareness (is Non-Dual Consciousness). Having experienced the Full Control of Existence, Consciousness can Experience its True Timeless Nature, Turn Inwards, to Higher, Deeper, Finer States until the Vast, the Enlightened One can now "return" to the outer world. In the latter case, it now perceives the world within its Unified Awareness and not as something external, "objective".

.

Consciousness, as Pure Essence, True Nature, Self, is and functions as the Stable Objective Background, beyond "empirical consciousness" which is structured by perceptual content, mental accumulations, (fixed perceptions and prejudices). Thus, the Consciousness that Rises beyond subjective life, beyond limited perception, thought, sensations and external experiences, is not in the "vacuum" but Extends and Grounds and Remains in a Wider State of Being, Perception and Life. In This Higher, Deeper (Internalized ) State Awareness Is Open, All Embracing, and Operating Objectively (in relation to the limited empirical subject – experienced by the common man). In This Non-Dual State everything Happens and Flows Naturally. There is no "empirical subject" who does something. Life unfolds spontaneously, without obstacles and complications (even in the phenomena of decay or death). There is an enlightened complete acceptance of life, of everything. Thus, when Consciousness Withdraws from the lower external manifestations what it experiences as WITHDRAWAL is True Objective Life, beyond the confusion of the "empirical subject" who lives in ignorance and confusion.

.

The term CENTRALIZATION (or CONTEMPLATION) is Ancient Hellenic and describes the Via Understanding "Return" to the Self. It is described as a "Perceptive Action" and not an activity, as a "Withdrawal of Psychic Energy" and Emergence in the True Reality of the Self, as an Experience of Open Consciousness without a "center" (psychological center that creates separation and dualistic perception ). It was described "Theologically" in the "Orphic troupes" and "Pythagorean societies", it was applied "Ritually-Mythically" in the Initiations of the Delphic Worship and the Eleusinian Mysteries, and it was expressed "Philosophically" mainly in Plato ("Phaedon" or On the Soul).

Similar Actions were created in other Traditions, such as Samkhya Yoga ( Ashtanga Yoga) of Patanjali . The "Yoga Sutra" begins by defining Yoga as the "return of the Mind (Chitta) to its natural function, without subjective distortions, interferences and distortions. This "freedom" realized through the eightfold path enables the emergence into non-dual consciousness (Samadhi).

Among the many Buddhist texts read Dogen's commentaries in the " Shobogenzo " on Zazen . In fact, what the Ancient Hellenic "Centralize", or the "Yoga" of Patanjali describes, is nothing but Zazen . But what does it mean to just sit? It is the Essence of Enlightenment, Enlightenment. It is to sit quietly, “still”, in body, senses, mind, completely “still”. In this "stillness," which is not the stillness of a log or a stone, but "full alert attention," the Inner Life of Consciousness is activated. Only then do we truly begin to live. How this Life will manifest is now a matter of our own decision.

Ultimately, all Traditions establish that there is One and Only Consciousness which is the Foundation of Existence (and of all "phenomena") and is experienced in the Innermost Depth of all Consciousnesses, all "beings", every "being". The Consciousnesses, the "beings", are nothing but "states of existence" of the One and Only Consciousness and not autonomous substances or entities. Every Consciousness (every human being) is therefore a "Dynamic Reality" that can emerge from its Present Limited State into the Timeless, the Universal, the Source of All.

So, if we are First and Forever "It", then why do we need to "do" anything to feel it? In fact precisely because we do not have the Awareness of our True Nature to function naturally in existence and in life, we function through ignorance (metaphysical ignorance) and confusion, limited, biased and piecemeal. This is the real meaning of all “spiritual action”, to Stop operating wrongly, to stop “doing”, because everything we do is a dead end. In the Light of Understanding, in "True Stillness," when it is Experienced, (and not disciplined, fake, or mental stillness), True Action Blooms and True Life, Real Life, is Experienced.

The Return to Self, to our True Nature is not an escape from the world (ecstasy or reverie) but a Reconstruction of Existence to Act Rightly, in this world and in every world, Higher, Deeper, up to the Ultimate Inner Heaven.

LIVING OUR TRUE NATURE ultimately signifies Elevation above the delusion of the world, above the daydreams of men, above the flock life of societies. After all, the Truth is Within us. The Spiritual Revolution Begins and Ends Within Us. True Life is Within Us. Outside, in the culture of ignorance, selfishness, strife, war and innocent blood, there is only darkness, spiritual sickness. A world without Spiritual Orientation, without Morality, given over to an anarchic freedom, is a doomed world. The only consolation is that the planet earth we are on is nothing but an insignificant planet. There are millions of inhabited planets in the Universe and there are more civilized beings that have no relation to earthly barbarism.

LESSONS IN TRUE PHILOSOPHY

5. Release

…..

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

1. Η Συνείδηση

2. Αυτογνωσία

3. Η Οδός της Γνώσης

4. Περισυλλογή

5. Απελευθέρωση

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

1. Η Συνείδηση

Η Συνείδηση, σαν Αυτοαναβλύζουσα Αίσθηση Ύπαρξης (Παρουσίας), Αντίληψη, Νόηση, Αίσθηση, Επαφή με τα «πράγματα», Εμπειρία ζωής, είναι «δεδομένη», δίνεται «έτσι» κι «εκ των πραγμάτων» είναι όχι Πλήρως Διαφωτισμένη, Ολοκληρωμένη, αλλά περιορισμένη, ελλιπής και μεροληπτική. Όντας σε αυτή την κατάσταση οι άνθρωποι, οι ανθρώπινες συνειδήσεις έχουν διαμορφώσει εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια αντιλήψεις, ήθη, τρόπους ζωής, «πολιτισμούς». Οι νέες γενιές, μέσω της «κοινωνικοποίησής» τους συνεχίζουν στους ίδιους δρόμους της εξέλιξης. Το αποτέλεσμα είναι η κατάσταση που βλέπουμε σήμερα στον πλανήτη των «ανθρώπων». Ο πλανήτης γη είναι ακόμα ένας άγριος πλανήτης.

.

Αυτό που πρέπει να δούμε, να κατανοήσουμε, είναι ότι η Συνείδηση περιορίζεται, καθορίζεται, προσδιορίζεται και «ουσιώνεται» από το «περιεχόμενό» της. Πως προσλαμβάνεται το «περιεχόμενο»; Από Φυσική άποψη, η Συνείδηση, θεωρητικά, έχει την δυνατότητα της ελεύθερης πρόσληψης, άρα, λογικά, έχει την δυνατότητα να αλλάξει το «περιεχόμενό» της, την «ποιότητά» της, δηλαδή μπορεί να εξελιχθεί. Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι, δεν έχουν την φυσική δύναμη να το κάνουν, διαμορφώνονται από την κοινωνία, τον «πολιτισμό» τους, χειραγωγούνται και τελικά ακολουθούν τους αδιέξοδους δρόμους του πλήθους.

.

Τι σημαίνει όμως πρακτικά η Συνείδηση να ελέγξει τις «προσλήψεις» της; Σημαίνει να αλλάξει τρόπο ζωής, να ελέγξει την ροή των πληροφοριών, να επιλέξει και τον τρόπο και το είδος των πληροφοριών. Αυτό σημαίνει μια νέα, τελείως φρέσκια αντίληψη της πραγματικότητας. Από πού θα αντλήσει πληροφορίες; Από το άμεσο περιβάλλον, με άμεσο τρόπο, στο παρόν που ρέει. Έτσι είναι σε άμεση επαφή με την πραγματικότητα. Ποια πραγματικότητα; Την αντικειμενική φυσική πραγματικότητα. Η Αντίληψη είναι ελεύθερη, ανεμπόδιστη, ανεπηρέαστη. Η νόηση είναι αντικειμενική χωρίς «υποκειμενικές» διαστρεβλώσεις. Οι αισθήσεις ρέουν τελείως φυσικά στο παρόν. Ο κόσμος απλώνεται μπροστά μας λουσμένος στο φως.

.

Κατανοώντας ότι η Συνείδηση  καθορίζεται από το «περιεχόμενό» της, συνειδητοποιούμε ότι η Συνείδηση αλλάζει μαζί με την διαφοροποίηση του «περιεχομένου». Αφήνοντας τον φυσικό κόσμο, Στρεφόμενοι προς τον Εαυτό,  προς την Ίδια την Συνείδηση που είμαστε, το «περιεχόμενο» της Συνείδησης αλλάζει. Πως γίνεται αυτό; Μπορούμε να γνωρίσουμε τον Εαυτό σαν «περιεχόμενο», αντίληψη, με ιδιότητες; Φαίνεται εδώ σαν η Συνείδηση να περικλείνεται από το τείχος των περιορισμών της, των ορίων της. Οποιαδήποτε απόπειρα να νοιώσουμε αυτό που είμαστε πραγματικά είναι «υποκειμενική», περιορισμένη στην αντίληψη, σαν «περιεχόμενο», δηλαδή κάτι μικρότερο από την Συνείδηση, όχι η Ουσία της Συνείδησης, η Αληθινή Ύπαρξη.

.

Εδώ χρειάζεται προσοχή. Η Κατανόηση, η Γνώση (Αυτού που Είμαστε) δεν είναι «περιεχόμενο» της Συνείδησης. Είναι Υπέρβαση, Διεύρυνση, Φωτισμός της Συνείδησης Πως γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει απάντηση. Πρέπει να την βρεις μόνος σου. Κανείς δεν μπορεί να σε Απελευθερώσει, καμία  αναζήτηση δεν οδηγεί πουθενά, καμία προσπάθεια δεν φέρνει αποτέλεσμα. Οποιαδήποτε δραστηριότητα σε αφήνει μέσα στα όρια και τους περιορισμούς του «περιεχομένου» της Συνείδησης. Η Κατανόηση Αυτού που Είμαστε είναι Υπέρβαση, Ενόραση,  Έλλαμψη.

.

Μια Συνείδηση που βιώνει (αυτή γνωρίζει πως) την Υπέρβαση δεν είναι πια Υποκείμενο. Έχει μετουσιωθεί σε Αντικειμενική Συνείδηση, Μη-δυαδική Συνείδηση κι έχει Επίγνωση της Ενότητας του Κόσμου. Το να Βιώνεις Αυτή την Κατάσταση, να την Κατανοείς και να Δρας σύμφωνα με όσα Αντιλαμβάνεσαι σε Αυτή την Κατάσταση είναι η Αληθινή Αρετή.

.

Αν και από όλους τους Μεγάλους Διδασκάλους έχει Υποδειχθεί η Οδός κι η Αληθινή Δράση (κι όχι η δραστηριότητα του Υποκειμένου) εντούτοις οι άνθρωποι δεν ακολουθούν την Έξοδο στο Φως, περιπλανιούνται ακόμα στα σκοτάδια της σκέψης τους.

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

2. Η Οδός της Αυτογνωσίας

 

Ο Άνθρωπος Είναι Συνείδηση. Συνείδηση σε Ροή, σε «Εξέλιξη». Ή Αλλιώς Συνείδηση που δραστηριοποιείται, λειτουργεί, εκδηλώνεται… Φαινομενολογικά ο Άνθρωπος είναι Συνείδηση, Αντίληψη, Νόηση, Αίσθηση (αισθήσεις), οργανικό σώμα. Πως συνδέονται όλα αυτά; Παρατηρώντας βλέπουμε πως όλα αυτά «εκδηλώνονται», «συμπεριφέρονται», διαφορετικά. Η Συνείδηση (σαν Αίσθηση Ύπαρξης, Παρουσίας), Υπάρχει. Η Αντίληψη Ρέει Φυσικά σαν μια αντικειμενική δραστηριότητα. Η Νόηση «δομείται». Η Αίσθηση λειτουργεί (και μεταβιβάζει πληροφορίες από τον φυσικό κόσμο). Το σώμα καταλαμβάνει χώρο στον φυσικό κόσμο κι έχει τις δικές του λειτουργίες και δραστηριότητες και αλληλεπίδραση με το φυσικό περιβάλλον. Μόνο η Συνείδηση είναι Άχρονη (η Αίσθηση Ύπαρξης, Παρουσίας, το «Εγώ»), δεν αλλάζει. Όλα τα άλλα υπόκεινται στον Χρόνο. Πιο σωστά, αλλάζουν καθώς το Παρόν Ρέει, δημιουργώντας την νοητική ψευδαίσθηση του «Χρόνου» (παρελθόν, παρόν, μέλλον).

.

Στην πραγματικότητα, επειδή ο άνθρωπος έχει περιορισμένη αντίληψη της Πραγματικότητας, δεν αντιλαμβάνεται επακριβώς τι «συμβαίνει». Επειδή όλες οι «δραστηριότητες (και το σώμα) είναι «άμεσες», σχεδόν δεν χρειάζονται χρόνο, είναι όλα παρόντα, αμέσως στην επίγνωσή μας. Είμαστε όλα αυτά, «ταυτιζόμαστε» με όλα αυτά. Είμαστε Συνείδηση, Αντίληψη, Νόηση, Αίσθηση, σώμα. Αν κάποιος μπορούσε να «δει» πραγματικά, να επιβραδύνει τον «χρόνο» εκδήλωσης των φαινομένων, θα έβλεπε ότι η Αντίληψη ρέει μαζί με το Παρόν (από στιγμή σε στιγμή). Θα έβλεπε ότι η Νόηση δομείται με συγκεκριμένους νόμους και τρόπους κι είναι μια δραστηριότητα που χρειάζεται χρόνο. Θα έβλεπε ότι η Αίσθηση είναι μια λειτουργία, μια διαδικασία μεταφοράς πληροφοριών κι ότι καταναλώνει χρόνο. Θα έβλεπε ότι το οργανικό σώμα είναι σε συνεχή αλλαγή (κι ας αλλάζει αργά η μορφή καθώς περνά ο «χρόνος»). Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι το μόνο Σταθερό Στοιχείο του Ανθρώπου είναι η Συνείδηση (η Αίσθηση Ύπαρξης, Παρουσίας), ενώ όλα τα άλλα υπόκεινται στην εξέλιξη, στην φθορά του χρόνου. Ο Άνθρωπος είναι Συνείδηση, τίποτα άλλο.

.

Αν λοιπόν ο Άνθρωπος είναι Μόνον Συνείδηση τότε τι είναι όλα αυτά που χαρακτηρίσαμε σαν δραστηριότητες ή όργανα της Συνείδησης ή τρόπους εκδήλωσής της; Στην πραγματικότητα (κι αυτό το Γνωρίζουν Όσοι έχουν Βιώσει την Αληθινή Ανθρώπινη Φύση) Ο Άνθρωπος Είναι Άχρονη Συνείδηση, Αντίληψη, Ενέργεια που μετουσιώνεται και Δημιουργεί τις Διάφορες Εκδηλώσεις της Αντιληπτικής Ενέργειας, την Νόηση, τον Δυναμισμό, την Φυσική Ενέργεια, την Φύση. Όλα αυτά είναι Ποιοτικές Διαβαθμίσεις της Αντίληψης, Διακριτά Οντολογικά Επίπεδα, αλλά όλα αυτά (όταν ο άνθρωπος είναι ενσωματωμένος) αντιστοιχούν σε οργανικές δραστηριότητες, λειτουργίες, μέσα στο σώμα, στον εγκέφαλο, το νευρικό σύστημα, το σώμα. Έτσι, όλα, ακόμα και το σώμα, δεν είναι παρά προϊόντα της Αντιληπτικής Ενέργειας. Η ίδια η ύλη δεν είναι παρά η εξωτερική όψη της Φυσικής Ενέργειας, (που είναι ακόμα βαθύτερα από την Ενέργεια της Φυσικής Επιστήμης).

.

Ο Άνθρωπος Είναι Συνείδηση κι όχι σώμα. Η Συνείδηση Προηγείται του προϊόντος σώματος, μέσα στο οποίο εκδηλώνεται. Κάποιοι ανόητοι ψευδοεπιστήμονες και οραματιστές του ονείρου, ταυτίζοντας την Συνείδηση με το «περιεχόμενο» και τις πληροφορίες και την εγκεφαλική λειτουργία φαντάζονται ότι μπορούν να μεταφέρουν την Συνείδηση σε ηλεκτρονικά δεδομένα ή ότι μπορούν να δημιουργήσουν συνειδητή τεχνητή νοημοσύνη. Στα «όνειρά» τους.

.

Όταν ο Άνθρωπος Κατανοεί τι είναι πραγματικά, ότι είναι Αυτός ο Ίδιος, η Συνείδηση, η Αίσθηση Παρουσίας, ο Εαυτός, το Αληθινό «Εγώ» (κι όχι η δημιουργημένη επίπλαστη «προσωπικότητα) και δεν είναι αυτά που εκ πρώτης όψης φαίνονται, σκέψη, αισθήσεις, σώμα, εμπειρίες ζωής, τότε Ανοίγεται η Οδός προς την Αληθινή Αυτογνωσία. Ο Άνθρωπος, σαν Συνείδηση είναι το Άχρονο Υπαρξιακό Υπόβαθρο, η Ουσία, η Αρχή και το Βουλητικό Κέντρο από όπου πηγάζουν όλες οι δραστηριότητες. Για να Γνωρίσουμε λοιπόν την Αληθινή Ουσία μας πρέπει να Στραφούμε Έσω, σε Αυτό που Είμαστε κι όχι σε «εξωτερικές» δραστηριότητες που μας οδηγούν στον φυσικό κόσμο της «προβολής».

.

Ο Συνηθισμένος Άνθρωπος είναι στραμμένος «έξω», όλη η (Αντιληπτική) Ενέργειά του, στρέφεται έξω, προς τον φυσικό κόσμο της «προβολής». Ταυτίζεται με την Αντίληψή του, το νοητικό περιεχόμενό του, τις αισθήσεις του, το σώμα του και τις λειτουργίες του, τις εμπειρίες επαφής με τον φυσικό κόσμο. Είναι χαμένος στην εξωτερική ζωή.

.

Ο Φιλόσοφος Άνθρωπος Κατανοεί ότι η Ύπαρξη είναι κάτι περισσότερο από την υλική ζωή, τις εμπειρίες των αισθήσεων, το οποιοδήποτε νοητικό περιεχόμενο… Ατενίζει Αντικειμενικά τον Κόσμο, Βιώνοντας την Μη-Δυαδική Συνείδηση και Κατανοεί ότι Είναι η Άχρονη Ουσία. Στο Βάθος Αυτής της Άχρονης Ουσίας Βρίσκεται η Παγκόσμια Συνείδηση, η Ολότητα της Ύπαρξης, η Πηγή. Αλλά όλα αυτά μόλις  που γίνονται αντιληπτά στον Προσκυνητή του Παγκόσμιου Φωτός. Οι συνηθισμένοι άνθρωποι, που λειτουργούν με την νόηση τα θεωρούν όλα αυτά σαν θεωρίες ή φαντασίες. Η διαφορά είναι ότι όσοι μιλούν για τους Ανώτερους Κόσμους τα έχουν «Δει», τα έχουν Βιώσει (όσα λένε). Οι άλλοι δεν μπορούν να δουν, για αυτό αρνούνται την πιθανότητα της αλήθειας σε όλα αυτά. Λες κι ο τυφλός μπορεί να αποδείξει την μη ύπαρξη του φωτός επειδή αυτός δεν το βλέπει.

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

3. Αυτογνωσία

 

Η Συνείδηση Είναι Άυλη Ουσία, Απλή (όχι σύνθετη), Ίδια πάντα , Αναλλοίωτη, Άχρονη, Χωρίς Ιδιότητες, Ακατάληπτη, Απερίγραπτη. Αποκαλύπτεται σαν Αίσθηση Ύπαρξης, Παρουσία. Όταν η Συνείδηση Στρέφεται προς αυτό που αναγνωρίζεται σαν εξωτερικός αντικειμενικός κόσμος, τότε εκδηλώνει διάφορες λειτουργίες, Αντίληψη, Νόηση, Αίσθηση, Αίσθηση του σώματος και των λειτουργιών του που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες λειτουργίες σε συγκεκριμένες «περιοχές» του σώματος. Η Συνείδηση βρίσκεται εκτός του σώματος αλλά συνδέεται με το σώμα μέσω του «Κέντρου της Καρδιάς» του Εγκεφάλου. Η Αντίληψη είναι ολική λειτουργία που δραστηριοποιείται παντού στο σώμα. Η Νόηση εντοπίζεται στον εγκέφαλο (τρεις λειτουργίες). Οι αισθήσεις σε κέντρα του εγκεφάλου και στο νευρικό σύστημα και σε αισθητικά όργανα. Η αίσθηση του σώματος σε ολόκληρο το σώμα. Η «Οντότητα» (που προκύπτει έτσι)  αποκτά «ατομικό χαρακτήρα» ακριβώς από το νοητικό περιεχόμενό της, τις συνήθειες, τον τρόπο ζωής. Όταν όλα αυτά τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, οι εξωτερικές δραστηριότητες «τελειώνουν», με τον «θάνατο» (σωματικό, ψυχοδυναμικό, νοητικό θάνατο) η Συνείδηση μπορεί να Εκδηλωθεί ξανά σαν «ατομικότητα» και ξανά και ξανά. Συνεπώς η Συνείδηση είναι το Σταθερό, Άχρονο, Παντοτινό Στοιχείο του Ανθρώπου ενώ όλα τα άλλα έρχονται και φεύγουν. Η «Έξοδος» της Συνείδησης στους κατώτερους κόσμους είναι η ζωή (σε αυτούς τους κόσμους). Η «Επιστροφή» στον Εαυτό είναι Επάνοδος στην Αληθινή και Μόνη Σταθερή Φύση μας, στην Πραγματική Κατάστασή μας.

.

Η Συνείδηση είναι η Αληθινή Ουσία του Ανθρώπου, το Καθαρό Είναι κι όχι οι παροδικές εξωτερικές δραστηριότητες, το «είναι τι». Η εξωτερική ψυχολογία δεν μελετά τον Αληθινό Άνθρωπο αλλά τον φαινομενικό άνθρωπο, το διαμορφωμένο νοητικό περιεχόμενό του, τις συμπεριφορές και τις πράξεις του… Αυτού του είδους η «επιστήμη» είναι για ανόητους επιφανειακούς ανθρώπους κι όχι για τον άνθρωπο με την πραγματική έννοια του ανθρώπινου όντος. Κι αν αυτή η ψευδοεπιστήμη δεν έχει την ωριμότητα να αναγνωρίσει τα περιορισμένα «όριά» της το βλέπουν όσοι διαθέτουν κοινή νοημοσύνη.

.

Η Αναζήτηση της Αληθινής Ουσίας μας οδηγεί στην Υπέρβαση των κατώτερων εξωτερικών δραστηριοτήτων, των αισθήσεων του σώματος της «σχέσης» μας (συναισθήματα, επιθυμίες, πάθη, τρόπους ζωής), το νοητικό περιεχόμενο (που ορίζει και προσδιορίζει την «ατομικότητά» μας), την ίδια την Αντίληψη (μιας «ατομικής ύπαρξης», του «αντιληπτικού κέντρου», του «εγώ», που ουσιοποιείται από το «νοητικό περιεχόμενο»). Τι σημαίνει στην πραγματικότητα αυτή η Υπέρβαση (που μέσα στην Κατανόηση ολοκληρώνεται σαν «παραίτηση» , «σβήσιμο», όλων των εξωστρεφών δραστηριοτήτων); Καθώς «σβήνει» ακόμα και το «αντιληπτικό κέντρο» (στο οποίο αναφέρεται κάθε εμπειρία, γνώση και φαινόμενο) η Συνείδηση «Απελευθερώνεται» από τον «ατομικό χαρακτήρα» της, το υποκείμενο διαλύεται και μαζί και η δυαδική αντίληψη κι ο διαχωρισμός υποκείμενο-αντικείμενο. Η Αντίληψη Ρέει Ελεύθερη (στο Απόλυτο Παρόν που Ρέει) και μετουσιώνεται σε μια Απεραντοσύνη Επίγνωσης μέσα στην Οποία υπάρχουν όλα και «εμείς» και όλα τα άλλα. Καθώς δεν υφίσταται «αντιληπτικό κέντρο», το παλιό υποκείμενο, το περιορισμένο εγώ,  δεν υπάρχει καμιά διάκριση, καμιά «απόσταση» με όλα, όλα υφίστανται μέσα στην Ενοποιημένη Επίγνωση, σε μια Ενότητα των πάντων. Αυτή είναι η Μη-δυαδική Συνείδηση.

.

Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει συμβεί, είναι το εξής: Η Συνείδηση, με την Υπέρβαση των κατώτερων εξωστρεφών δραστηριοτήτων Παραμένει στον Εαυτό, στην Συναίσθηση της Αληθινής Ουσίας και του Ελεύθερου Ατομικού Χαρακτήρα της, που είναι η Πραγματική Ατομική Υπαρξιακή Βάση μας. Η Συνείδηση δηλαδή «Απελευθερωμένη» μετουσιώνεται (από την περιορισμένη υποκειμενική ύπαρξη), σε μια Ευρύτερη, Μη-δυαδική Υπαρξιακή Βάση, στον Αληθινό Εαυτό, στο Αληθινό Μη-Δυαδικό Υποκείμενο, στο «Ανώτερο Εγώ». Η Στροφή Έσω και  (με την Υπέρβαση) η Συναίσθηση του Εαυτού, σαν «Δράση» είναι Πηγαία, δηλαδή αναβλύζει από την Ίδια την Φύση μας, από «μέσα». Είναι επίσης Αυθόρμητη, δηλαδή συμβαίνει από μόνη της, όταν ωριμάζουν οι συνθήκες και δεν εξαρτάται από κάποια «προσπάθεια» ή «δραστηριότητα», συμβαίνει μέσα στην «Σιγή». Είναι Άμεση, καθώς η Ουσία μας είναι Απλή και Άμεσα προσβάσιμη, χωρίς διαδικασίες. Είναι η Αληθινή Γνώση της Ουσίας μας, ή η Γνώση της Αληθινής Ουσίας μας, είναι η Αληθινή Αυτογνωσία (κι όχι η εξωτερική γνώση του φαινομένου ανθρώπου). Κι επειδή Βλέπουμε Έσω, τον Εαυτό, για αυτό αυτή η «Εμπειρία», το «Βίωμα», χαρακτηρίζεται σαν Ενόραση. Κι επειδή Αναδύεται Αυθόρμητα (όταν ωριμάζουν οι συνθήκες) χαρακτηρίζεται σαν Έλλαμψη (Βιωματική Γνώση από «μέσα», από το «πουθενά»).

.

Η Συνείδηση, έτσι όπως «αναλύεται» εδώ δεν είναι μια αφηρημένη σταθερή ουσία αλλά μια Δυναμική Εξελισσόμενη Πραγματικότητα, που «περιορίζεται» ή Απελευθερώνεται και Εμβαθύνοντας στον Εαυτό «Διευρύνεται», μέχρι την Θεία Απεραντοσύνη.

Η Συνείδηση (όταν Βιώνεται η Αληθινή Ουσία της) δεν έχει «Ιδιότητες» αλλά παρόλα αυτά, στην προσπάθειά μας να μιλήσουμε για Αυτή, της αποδίδουμε κάποια «χαρακτηριστικά», αρνητικά σε σχέση με το «περιορισμένο», ακριβώς για να την «διακρίνουμε» από το συνήθως γνωστό, κοσμικό. «Ιδιότητες» της Συνείδησης: Άυλη, Άχρονη, Κενή, Άμορφη, Αίδια Άφθαρτη, Μη γεννημένη, Αόρατη, Απαθής και Πάντα Ελεύθερη. Μόνο η παροδική «ατομικότητα» θολώνει την επίγνωση, δημιουργεί την δυαδική αντίληψη και απορροφιέται στα φαινόμενα.

Σε πολλά Ιερά Κείμενα «περιγράφεται» η Συνείδηση  (η «Ψυχή», το «Ον», κλπ.).

«Ουπανισάδες», «Μπαγκαβάτ Γκιτά» (Δεύτερο Κεφάλαιο, κλπ.).

Βουδιστική «Ουντάνα», κλπ.

Πλάτωνας («Φαίδων» κλπ.)

Φιλοκαλία, Ευάγριος («Λόγος Περί Προσευχής»), Διονύσιος Αρειοπαγίτης (για την «ενοειδή συνέλιξιν»), Μάξιμος, Γρηγόριος Παλαμάς, κλπ.

.

Μια Συνείδηση λοιπόν που Βιώνει την Υπέρβαση του «αντιληπτικού περιεχομένου» (στο «σύνολό» του) κι έχει «Ανοιχτεί» προς την Άπειρή Αντικειμενική Επίγνωση, όπως περιγράφεται σε πολλά μυστικά κείμενα (που αναφέρθηκαν πιο πάνω) έχει μια τελείως διαφορετική «όραση» του κόσμου από αυτήν του κοινού (δυαδικού) ανθρώπου. Καταρχήν υπάρχει μια Ενοποιημένη Επίγνωση κι αυτό διαφοροποιεί τα πάντα. Η αντίληψη ρέει φυσικά κι ανεμπόδιστα κι η νόηση είναι στην πραγματική της διάσταση (σαν μεσολαβητής του Έσω με το «έξω», σαν εσωτερικοποίηση και εννοιοποίηση των εξωτερικών αντιληπτικών δεδομένων) καθώς και οι αισθήσεις και τα «εξωτερικά αντικείμενα» είναι απλά εξωτερικά δεδομένα κι όχι το σύνολο της ύπαρξης και της ζωής (όπως νοιώθει ο εξωτερικός άνθρωπος. Η Ύπαρξη, η Ζωή έχει μετατοπισθεί στην Γνωρίζουσα Συνείδηση, Έχει Σταθεροποιηθεί στην Αληθινή Υπαρξιακή Βάση της κι έχει «Ανεξαρτητοποιηθεί», από το αντιληπτικό περιεχόμενο. Ζει την Εσωτερική Ζωή της.

Η »Απόσυρση» από το «έξω» ανοίγει τον Δρόμο προς περαιτέρω Εμβάθυνση σε Αυτό που Είμαστε. Ήδη έχουμε κατανοήσει ότι ο αντιληπτικός χώρος (που παραμένει πάντα αντικειμενικός) δεν είναι παρά μόνο μία διάσταση της Ύπαρξης. Έσω Υπάρχει ένα Άλλο «Ευρύτερο Σύμπαν» που Επεκτείνεται σε Απέραντα Πεδία Ύπαρξης. Η Επέκταση της Συνείδησης Δεν Έχει Όρια. Απελευθερωμένοι από το εξωτερικό αντιληπτικό περιεχόμενο του «εξωτερικού» κόσμου κι ουσιαστικά από τον Χρόνο, Νοιώθουμε Τώρα ότι η Εμβάθυνση στην Αληθινή Ύπαρξή μας σχετίζεται με την Αντίληψη του Χώρου. Καθώς «Αποσυρόμαστε» από τον εξωτερικό κόσμο ο «Χώρος» γυμνώνεται (από εξωτερικά αντικείμενα). Αυτό που Βιώνουμε είναι η Συνείδηση Παντού. Η «Σχέση» με τον Εσωτερικό Χώρο Αλλάζει καθώς Εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο και Κατανοούμε πως η Συνείδηση Είναι ο Χώρος. Σε μια Ακόμα Μεγαλύτερη Εμβάθυνση Βιώνουμε την Απόλυτη Κενότητα της Συνείδησης (Μόνο Συνείδηση Υπάρχει).

Αυτές οι Εσωτερικές Καταστάσεις έχουν περιγραφεί και στα βουδιστικά σαμαπάττι και στον χριστιανικό μυστικισμό (είναι οι «τρεις ουρανοί» στους οποίους αναφέρεται ο εβραίος μυστικιστής απόστολος Παύλος), σαν η Αντανάκλαση του Παντός (ή ο Δημιουργικός Χώρος).

Πέρα από την Αντίληψη της Συνείδησης σαν Χώρου Απλώνεται η Αντίληψη της Συνείδησης σαν Ολότητας. Και Πιο Βαθιά Βιώνουμε την Ενότητα με την Πηγή. Εδώ η «Θεϊκή» Συνείδηση και η Ανθρώπινη Συνείδηση είναι το Ίδιο (για να θυμηθούμε τον Μάιστερ Έκαρτ).

Όλα αυτά που περιγράψαμε είναι η Εσωτερική Πορεία του Όντος προς την Κρυμμένη Βάση της Ύπαρξης του Παντός, προς την Πηγή, ή αν θέλετε Εσωτερικές Διαλογιστικές Καταστάσεις, ή Καταστάσεις της Περισυλλογής στον Εαυτό. Η Πορεία της Ζωής προς τα Έσω ακολουθεί τον μακρινό αντικειμενικό δρόμο. Όταν αποχωριζόμαστε από το υλικό σώμα κι αφού παραμείνουμε για κάποιο διάστημα στο «Αιθερικό Πεδίο» που σχετίζεται άμεσα με τον υλικό κόσμο, μεταβαίνουμε στο πιο «μόνιμο» («Αστρικό») «Ψυχοδυναμικό Πεδίο», στον κόσμο των νεκρών. Με την διάλυση του ενεργειακού σώματος βρισκόμαστε στον νοητικό ουρανό, όπου αποκρυσταλλώνεται η «γήινη εξωτερική εμπειρία» μας κι ανάλογα με το αντιληπτικό περιεχόμενο που έχουμε κατανοήσει ή περνάμε Πέραν του Χρονικού Ορίζοντα, (στα Ηλύσια Πεδία των Αρχαίων, στον Κατώτερο Παράδεισο του Χριστιανισμού), ή αναγκαστικά (με βάση τις προηγούμενες εμπειρίες ζωής) ξαναδημιουργούμε, μετά από κάποια ανάπαυλα μια νέα νοητική δομή και ξαναγυρίζουμε στους κατώτερους κόσμους και στην γήινη ζωή. Κι ενώ η «νέα προσωπικότητα» εξαρτάται απόλυτα από την «παλιά ζωή» μας, επειδή αποτελεί μια νέα νοητική δομή είναι σαν να είμαστε ένας νέος άνθρωπος (και δεν θυμόμαστε τίποτα από προηγούμενες ζωές).

Όλα αυτά, που μπορεί σε κάποιους να φαίνονται θεωρίες ή παραμύθια έχουν περιγραφεί και από τον Πλάτωνα και στο «Μπάρντο Τοντόλ» (την «Θιβετανική Βίβλο των Νεκρών») και στα γραπτά της Έλενα Μπλαβάτσκυ κι αλλού.

.

Σύμφωνα με την Εσωτερική Παράδοση  (γενικά), ή τις Διάφορες Εσωτερικές Παραδόσεις των διαφόρων θρησκειών (θρησκευμάτων), η Απελευθέρωση της Συνείδησης από τον Χρόνο, η Φώτιση, η Θέωση, με την Βίωση της Μη-Δυαδικής Συνείδησης, δεν είναι το Τελικό «Επίτευγμα», ο Τελικός Προορισμός. Μια Τέτοια Συνείδηση έχει την δυνατότητα να Στραφεί Έσω Βιώνοντας τα Βάθη της Ύπαρξης και το κάνει αλλά συνήθως αυτού του είδους τα όντα δεν «αποσύρονται» από τον κόσμο αλλά επιστρέφουν (με την Απελευθερωμένη Εμπειρία της Ζωής) ξανά στον κόσμο, για να μιλήσουν για την «Εμπειρία», την «Οδό» και την «Ζωή». Είναι οι Σοφοί του Κόσμου. Ο τελευταίος (κι όχι μοναδικός) που κάποιοι από τους πιο μεγάλους (σε ηλικία) συναντήσαμε στην ζωή μας ήταν ο Κρισναμούρτι, το πρότυπο του Αληθινού Ανθρώπου, άσχετα αν τον γνωρίζουμε ή όχι, αν τον ακούμε ή όχι, αν τον κατανοούμε ή όχι.

 

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

4. Περισυλλογή

 

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ, είναι το ΒΑΘΡΟ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ  κι Εντός Αυτής της Μίας Συνείδησης «Φανερώνονται», Υφίστανται κι Εξελίσσονται όλα τα «Υποκειμενικά» κι «Αντικειμενικά» Φαινόμενα που «Προβάλλονται» σαν «Δημιουργία, Πεδία Ύπαρξης, Κόσμοι, όντα, αντικείμενα. Αυτή η Μία Συνείδηση «Φαινομενολογικά» Εμφανίζεται σαν «Μία» και ταυτόχρονα σαν «Διαφοροποιημένη Υποκειμενικότητα» πολλών επιπέδων και ποιοτήτων. Έτσι η Συνείδηση «Εμφανίζεται» σαν «Μια Δυναμική Πραγματικότητα» που μπορεί να είναι Απεριόριστη, περιορισμένη, σε διάφορους βαθμούς. Κάθε «Συνείδηση» λοιπόν δεν είναι παρά η ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ έστω κι αν εμφανίζεται στις παρούσες τρέχουσες συνθήκες σαν περιορισμένη κι «απομονωμένη». Ο «περιορισμός», ο «διαχωρισμός» κι η «απομόνωση» οποιασδήποτε συνείδησης δεν είναι παρά μια «αυθαίρετη» και λανθασμένη κατά συνέπεια  «θεώρηση» της αντίληψης. Στην πραγματικότητα Όλα Είναι Ένα, όλα Συνδέονται σε Ένα Ενοποιημένο Υπαρξιακό Πεδίο. Έτσι Κάθε Συνείδηση (κάθε ον, κάθε πλάσμα, κάθε άνθρωπος) σαν Δυναμική Πραγματικότητα Είναι στο Βάθος της Ύπαρξής της Αυτή η  Μία Συνείδηση. Από όλα αυτά, που είναι εμπειρικές, βιωματικές διαπιστώσεις του Ανθρώπου (των Σοφών κι όχι του κοινού ανθρώπου) πηγάζει η Παράδοση της Αληθινής Ουσίας των Όντων, η «Πτώση» των όντων σε συνθήκες περιορισμού (άγνοιας) κι η Διδασκαλία για την «Αυτογνωσία», την Γνώση της Αληθινής Φύσης μας και την Απελευθέρωση.

.

Μία Συνείδηση που Αναζητά Αυτό που Είναι, την Αληθινή Φύση της, την ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, Κατανοεί ότι Είναι Μια Δυναμική Πραγματικότητα, κάτι πολύ περισσότερο από μία απομονωμένη συνείδηση. Κατανοεί ότι όλα αυτά που δημιουργούν την απομόνωση της Συνείδησης είναι οι διάφορες δραστηριότητες της αντίληψης, της σκέψης, το νοητικό περιεχόμενο, τρόποι ζωής και συνήθειες και επαναλαμβανόμενες σωματικές και υλικές δραστηριότητες. Η Αναζήτηση της Αληθινής Ουσίας δεν μπορεί να γίνει μέσω αυτών των δραστηριοτήτων, μέσω μιας περιορισμένης αντίληψης, μέσω της σκέψης, των ιδεών,  και των ιδεολογιών, μέσω των αισθήσεων, ή  των εξωτερικών πράξεων. Όλη αυτή η «πραγματικότητα» που αντιλαμβάνονται, υιοθετούν και βιώνουν οι άνθρωποι, είναι μια ψεύτικη κατασκευασμένη πραγματικότητα, είναι η «Μάγια», όχι σαν μεταφυσική έννοια αλλά σαν συγκεκριμένη κοινωνική πραγματικότητα. Αυτή η ψεύτικη πραγματικότητα εκφράζεται σαν κουλτούρα της κοινωνίας, μέσα από κοσμοθεωρίες, θεσμούς, ήθη, πολιτική,  κοινωνική και οικονομική οργάνωση και τρόπους ζωής. Έτσι αναγκαστικά, κάποιος που Αναζητά την Αλήθεια, την Αληθινή Γνώση, την Αληθινή Φύση, την Αυτογνωσία, πρέπει να απορρίψει όλη αυτή την κατασκευασμένη πραγματικότητα, ολόκληρη την κουλτούρα της άγνοιας, να βγει έξω από ολόκληρο τον ανθρώπινο πολιτισμό της «σαβούρας». Πρέπει να βγει έξω από την κοινωνική Μάγια, στον Ελεύθερο Χώρο της Άμεσης Πραγματικότητας, στο Παρόν, στο Τώρα που Ρέει. Και για να το κάνει αυτό πρέπει να Κατανοήσει ότι Είναι Συνείδηση και δεν ταυτίζεται με το «νοητικό περιεχόμενο» που έχει κατασκευάσει ή του έχει επιβάλλει η κοινωνία στην οποία ζει, μέσω της «κοινωνικοποίησης».

.

Η Συνείδηση (σαν Δυναμική Πραγματικότητα κι ανεξάρτητα από την όποια κατάσταση «βρίσκεται») είναι η Σταθερή Ουσία, το Βάθρο του Εαυτού, ενώ οι διάφορες δραστηριότητές της είναι πάντα δευτερεύουσες. Δεν «συνιστούν» Ουσία αλλά «ποιότητες» της Ουσίας. Όταν η Συνείδηση Συνειδητοποιεί, ότι Αυτή, σαν Αίσθηση Παρουσίας είναι η Αληθινή Ουσία «αποστασιοποιείται» από τις δραστηριότητές της, οι οποίες επανέρχονται στις αληθινές διαστάσεις τους και στην φυσική λειτουργία τους. Η Συνείδηση δεν ταυτίζεται πιά με το αντιληπτικό, το νοητικό ή το αισθησιακό περιεχόμενο ή το σώμα. Αυτή η πρώτη απόσπαση δίνει την δυνατότητα στο να Αναδυθεί η ΒΟΥΛΗΣΗ (σαν Βεβαιότητα ότι μπορούμε να διαχειριστούμε τις λειτουργίες του Εαυτού μας). Είναι ακριβώς αυτή η Βούληση, σαν δυνατότητα, που οδηγεί στην Διάκριση, το Ζύγισμα και την Αποσαφήνιση όσων βιώνουμε, στην αληθινή εκτίμηση των πραγμάτων. Έτσι η Βούληση Προσανατολίζεται και γίνεται Θέληση, Απόφαση, Δράση, Μέσα σε αυτή ακριβώς την Κατανόηση της πραγματικότητας «διαπιστώνουμε» ότι είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας ο «έλεγχος» των λειτουργιών. Μπορούμε να κινήσουμε ή να ακινητοποιήσουμε το σώμα, να χρησιμοποιήσουμε ή όχι τις αισθήσεις, να αφήσουμε την σκέψη να τρέχει ή να την «σιωπήσουμε», να διατηρήσουμε την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου ή να αποσυρθούμε Έσω, στον Εαυτό. Τελείως απλά, όπως σφίγγουμε το χέρι για να σχηματιστεί γροθιά ή το χαλαρώνουμε για να «εξαφανιστεί» η γροθιά. Ο ίδιος μηχανισμός ισχύει σε όλα τα επίπεδα, σε όλες τις λειτουργίες.

.

Γίνεται κατανοητό, από τα πιο πάνω, ότι όταν μιλάμε για ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ της Ενέργειας της Συνείδησης, των Δραστηριοτήτων, των λειτουργιών (αντίληψης, σκέψης, αίσθησης, σωματικών δράσεων)  δεν μιλάμε για «δραστηριότητα», «προσπάθεια», «πειθαρχία», ή κάτι σχετικό. Στο Φως της Κατανόησης που βιώνουμε αυτή η Διαχείριση είναι πολύ περισσότερο «ακινησία», «ησυχία» σιωπή», «απόσυρση», διάλυση της δραστηριότητας κι Επάνοδος στον Εαυτό, στην Σταθερή Βάση της Ύπαρξης. Η Επάνοδος στον Εαυτό στην πραγματικότητα σηματοδοτεί τον Πλήρη Έλεγχο της Ύπαρξης, την Φώτιση της Κατάστασης και την Απελευθέρωση της Συνείδησης από τα δεσμά του εξωτερικού κόσμου, την αυταπάτη μιας πραγματικής ζωής στον εξωτερικό κόσμο. Σε Αυτή την Νέα Κατάσταση της Συνείδησης όπου η Συνείδηση «απαλλασσόμενη» από τα «υποκειμενικά» στοιχεία (την «υποκειμενική» λειτουργία) καθίσταται Αντικειμενική  σε σχέση με το περιορισμένο υποκείμενο, (πιο σωστά γίνεται ένα «Διευρυμένο Παγκόσμιο Υποκείμενο»), η Συνείδηση λειτουργεί σαν Ενοποιημένη Επίγνωση (είναι η Μη-Δυαδική Συνείδηση). Έχοντας βιώσει η Συνείδηση τον Πλήρη Έλεγχο της Ύπαρξης μπορεί να Βιώνει την Αληθινή Άχρονη Φύση της, να Στραφεί Έσω, προς Ανώτερες, Βαθύτερες,  Λεπτότερες Καταστάσεις μέχρι το Αχανές, η Διαφωτισμένη πλέον  να «επιστρέψει» στον εξωτερικό κόσμο. Στην τελευταία περίπτωση αντιλαμβάνεται πλέον τον κόσμο μέσα στην Ενοποιημένη Επίγνωσή της κι όχι σαν κάτι εξωτερικό, «αντικειμενικό».

.

Η Συνείδηση, σαν Καθαρή Ουσία, Αληθινή Φύση, Εαυτός, είναι και λειτουργεί σαν το Σταθερό Αντικειμενικό Υπόβαθρο, πέρα από την «εμπειρική συνείδηση» που δομείται από το αντιληπτικό περιεχόμενο, τις νοητικές συσσωρεύσεις, (παγιωμένες αντιλήψεις και προκαταλήψεις). Έτσι η Συνείδηση που Ανυψώνεται πέρα από την υποκειμενική ζωή, πέρα από την περιορισμένη αντίληψη, την σκέψη, τις αισθήσεις και τα εξωτερικά βιώματα, δεν βρίσκεται στο «κενό» αλλά Απλώνεται κι Εδράζεται και Παραμένει σε μια Ευρύτερη Κατάσταση Ύπαρξης, Αντίληψης και Ζωής. Σε Αυτή την Ανώτερη, Βαθύτερη (Εσωτερικοποιημένη) Κατάσταση η Επίγνωση Είναι Ανοιχτή, Αγκαλιάζει τα πάντα και λειτουργεί Αντικειμενικά (σε σχέση με το περιορισμένο εμπειρικό υποκείμενο – που βιώνει ο κοινός άνθρωπος). Σε Αυτή την Μη-Δυαδική Κατάσταση όλα Συμβαίνουν και Ρέουν Φυσικά. Δεν υπάρχει «εμπειρικό υποκείμενο» που κάνει κάτι. Η Ζωή εκτυλίσσεται αυθόρμητα, χωρίς εμπόδια και περιπλοκές (ακόμα και στα φαινόμενα της φθοράς ή του θανάτου). Υπάρχει μια φωτισμένη πλήρης αποδοχή της ζωής, των πάντων. Έτσι όταν η Συνείδηση Αποσύρεται από τις κατώτερες εξωτερικές εκδηλώσεις αυτό που βιώνει σαν ΑΠΟΣΥΡΣΗ είναι η Αληθινή Αντικειμενική Ζωή, πέρα από την σύγχυση του «εμπειρικού υποκειμένου» που ζει μέσα στην άγνοια και την σύγχυση.

.

Ο όρος ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ είναι Αρχαιοελληνικός και περιγράφει την Μέσω της Κατανόησης «Επιστροφή» στον Εαυτό. Περιγράφεται σαν «Αντιληπτική Δράση» κι όχι δραστηριότητα, σαν «Απόσυρση της Ψυχικής Ενέργειας» κι Ανάδυση στην Αληθινή Πραγματικότητα του Εαυτού, σαν Βίωση της Ανοιχτής Συνείδησης χωρίς «κέντρο» (ψυχολογικό κέντρο που δημιουργεί διαχωρισμό και δυιστική αντίληψη). Περιγράφηκε «Θεολογικά» στους «ορφικούς θιάσους» και τους «πυθαγόρειους συλλόγους», εφαρμόστηκε «Τελετουργικά-Μυητικά» στις Μυήσεις της Δελφικής Λατρείας και των Ελευσινίων Μυστηρίων, κι εκφράστηκε «Φιλοσοφικά» κυρίως στον Πλάτωνα («Φαίδων» ή Περί Ψυχής).

Ανάλογες Δράσεις δημιουργήθηκαν και σε άλλες Παραδόσεις, όπως για παράδειγμα το Σαμκύα Γιόγκα (Αστάνγκα Γιόγκα) του Παντατζάλι. Το «Γιόγκα Σούτρα» ξεκινά τον ορισμό του Γιόγκα σαν επάνοδο του «Νου (Τσιτττά) στην φυσική του λειτουργία, χωρίς υποκειμενικές διαστρεβλώσεις, παρεμβολές και διαστρεβλώσεις. Αυτή η «ελευθερία» που πραγματοποιείται μέσα από το οκταπλό μονοπάτι επιτρέπει την ανάδυση στην μη-δυαδική συνείδηση (Σαμάντι).

Από το πλήθος των βουδιστικών κειμένων διαβάστε τα σχόλια του Ντόγκεν στο «Σομπογκένζο» για το Ζαζέν. Στην πραγματικότητα αυτό που περιγράφει η Αρχαιοελληνική «Περισυλλογή», ή το «Γιόγκα» του Παντατζάλι, δεν είναι παρά το Ζαζέν. Τι σημαίνει όμως απλά να καθίσεις; Είναι η Ουσία της Φώτισης, η Φώτιση. Είναι να καθίσεις ήσυχος, «ακίνητος», στο σώμα, στις αισθήσεις, στο νου, ολοκληρωτικά «ακίνητος». Σε αυτή την «ακινησία», που δεν είναι η ακινησία του κούτσουρου ή της πέτρας, αλλά η «πλήρης εγρήγορσης προσοχή» ενεργοποιείται η Εσωτερική Ζωή της Συνείδησης. Μόνο τότε αρχίζουμε να ζούμε πραγματικά. Το πώς αυτή η Ζωή θα εκδηλωθεί είναι πλέον θέμα δικής μας απόφασης.

Τελικά όλες οι Παραδόσεις διαπιστώνουν ότι Υπάρχει Μία και Μόνο Συνείδηση που Είναι το Βάθρο της Ύπαρξης (κι όλων των «φαινομένων») και Βιώνεται στο Εσώτερο Βάθος όλων των Συνειδήσεων, όλων των «όντων», κάθε «όντος». Οι Συνειδήσεις, τα «όντα» δεν είναι παρά «υπαρξιακές καταστάσεις» της Μίας και Μόνο Συνείδησης κι όχι αυτόνομες ουσίες ή οντότητες. Κάθε Συνείδηση (κάθε άνθρωπος) είναι λοιπόν «Δυναμική Πραγματικότητα» που μπορεί από την Παρούσα Περιορισμένη Κατάστασή της να Αναδυθεί στο Άχρονο, στο Παγκόσμιο, στην Πηγή των Πάντων.

Εφόσον λοιπόν Είμαστε Εξαρχής και για Πάντα «Αυτό», τότε γιατί χρειάζεται να «κάνουμε» κάτι για να το νοιώσουμε; Στην πραγματικότητα επειδή ακριβώς δεν έχουμε Επίγνωση της Αληθινής Φύσης μας για να λειτουργήσουμε φυσικά μέσα στην ύπαρξη και μέσα στην ζωή, λειτουργούμε μέσα από άγνοια (μεταφυσική άγνοια) και σύγχυση, περιορισμένα, μεροληπτικά και αποσπασματικά. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα κάθε «πνευματικής δράσης», να Σταματήσουμε να λειτουργούμε λανθασμένα, να σταματήσουμε να «κάνουμε», γιατί ό,τι κάνουμε είναι αδιέξοδο. Μέσα στο Φως της Κατανόησης, μέσα στην «Πραγματική Ακινησία», όταν Βιώνεται, (κι όχι την πειθαρχημένη, την πλαστή ή την διανοητική ακινησία),  Ανθίζει η Αληθινή Δράση και Βιώνεται η Αληθινή Ζωή, η Πραγματική Ζωή.

Η Επιστροφή στον Εαυτό, στην Αληθινή Φύση μας δεν είναι φυγή από τον κόσμο (έκσταση ή ονειροφαντασία) αλλά Ανασυγκρότηση της Ύπαρξης για να Δράσουμε Ορθά, σε τούτο τον κόσμο και σε κάθε κόσμο, Ανώτερο, Βαθύτερο, μέχρι τον Ύστατο Εσωτερικό Ουρανό.

Η ΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ ΜΑΣ τελικά σηματοδοτεί την Ανύψωση πάνω από την αυταπάτη του κόσμου, πάνω από τις ονειροφαντασίες των ανθρώπων, πάνω από την αγελαία ζωή των κοινωνιών. Τελικά η Αλήθεια είναι Μέσα μας. Η Πνευματική Επανάσταση Αρχίζει και Τελειώνει Μέσα μας. Η Αληθινή Ζωή είναι Μέσα μας. Έξω, στον πολιτισμό της άγνοιας, του εγωισμού, της διαμάχης, του πολέμου και του αθώου αίματος, υπάρχει μόνο σκοτάδι, πνευματική αρρώστια. Ένας κόσμος χωρίς Πνευματικό Προσανατολισμό, Χωρίς Ηθική, παραδομένος σε μια αναρχική ελευθερία, είναι ένας καταδικασμένος κόσμος. Το μόνο παρήγορο είναι ότι ο πλανήτης γη που βρισκόμαστε δεν είναι παρά ένας ασήμαντος πλανήτης. Υπάρχουν εκατομμύρια κατοικημένοι πλανήτες στο Σύμπαν κι υπάρχουν πιο πολιτισμένα όντα που δεν έχουν σχέση με την γήινη βαρβαρότητα.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

5. Απελευθέρωση