Esoterism Academy: Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 5. Η Αιωνιότητα Μέσα μας

Sunday, October 27, 2013

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 5. Η Αιωνιότητα Μέσα μας

Αυτό που Υπάρχει κι αυτό που αντιλαμβανόμαστε

Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι Μεγαλύτεροι Σοφοί της Γης αναφέρονται σε μια Άλλη Αντίληψη της Ύπαρξης, σε Μια Ανώτερη Κατάσταση της Συνείδησης… Μιλάνε για την Απελευθέρωση, την Φώτιση, την Ένωση με την Ανώτερη Πραγματικότητα (τον Θεό)… Μιλάνε για την Ίδια Πραγματικότητα (αν και με διαφορετικούς όρους και «περιγραφές»). Αλλά τι στο καλό εννοούσαν με «απελευθέρωση»; «φώτιση»;

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο «θέμα» αλλά καθώς η ανθρώπινη επίγνωσή μας «εξελίσσεται» (διευρύνεται θέλουμε να πιστεύουμε) βλέπουμε τα πράγματα με μια άλλη ματιά κι έτσι ελπίζουμε (κάθε φορά) σε μια πιο σαφή αντίληψη, σε μια πιο ακριβή περιγραφή, σε μια πιο κατατοπιστική έκθεση των αντιλήψεών μας για το θέμα.

Πιστεύουμε (επειδή το Βιώνουμε και μπορούμε να το Αποδείξουμε) ότι το Απόλυτο (η Πραγματικότητα, η Αιώνια Φύση, ο Θεός, πείτε το όπως θέλετε) μολονότι Είναι Ανεξάρτητο από την Σχετική Ύπαρξη, Βρίσκεται όμως Παρόν (σαν Υποστήριγμα) σε κάθε εμπειρία μας. Δεν υπάρχουν «διαχωρισμοί» Ανάμεσα στην Απόλυτη Πραγματικότητα και την Σχετική ύπαρξη και τους κόσμους και τα όντα. Αυτό το είπαν όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί, αλλά το διατύπωσε ακόμα πιο ξεκάθαρα ένας Μεγάλος Βουδιστής Σοφός, ο Ναγκαρζούνα, εκφράζοντας έτσι την «ουσία» της βουδιστικής διδασκαλίας.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, Αν το Απόλυτο (Είναι Έμφυτο Μέσα Σε Όλα) είναι η Βάση κάθε ύπαρξης, κάθε εμπειρίας, τότε γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι είμαστε (σαν υπάρξεις) κάτι διαφορετικό, κάτι ιδιαίτερο κι ασήμαντο μέσα τους κόσμους, μέσα στον (φυσικό υλικό) κόσμο; Προφανώς είναι κάποιος παράγοντας που παρεμβαίνει και παραποιεί την αντίληψή μας. Είναι ο νους (όχι ο Νους σαν Καθαρή Λειτουργία, αλλά ο νους όπως τον χρησιμοποιούν τα όντα, εμείς, δηλαδή ο «διαμορφωμένος νους»). Αλλά ο νους δεν είναι το «ύστατο όργανο αντίληψης», το όργανο που μπορεί να μας βοηθήσει να ψάξουμε να βρούμε την Αλήθεια. Υπάρχουν τρόποι αντίληψης Ανώτεροι από τον νου, τρόποι αντίληψης Ευρύτεροι που συμπεριλαμβάνουν μέσα τους τον απελευθερωμένο (από «διαμορφώσεις») νου και τις απελευθερωμένες (από «φιλτραρίσματα») εξωτερικές αισθήσεις, όπου ο Νους κι οι Αισθήσεις χρησιμοποιούνται σωστά.

Όσο χρησιμοποιούμε το νου για να αντιληφθούμε την Πραγματικότητα, φτιάχνουμε ένα «Χάρτη της Πραγματικότητας». Εσωτερικεύουμε τις πληροφορίες απέξω (από τον αντικειμενικό φυσικό κόσμο) και τις επεξεργαζόμαστε (με βάση τις φυσικές δυνατότητες του νου) και φτιάχνουμε ένα πανόραμα του κόσμου. Όμως αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι μια νοητική κατασκευή που αναπαριστάνει τον κόσμο, δεν είναι ο αντικειμενικός κόσμος. Όταν λοιπόν ο νους με τον τρόπο που εργάζεται (και για να εργαστεί και να κατανοήσει) διαχειρίζεται το «αντιληπτικό εγώ» στον κόσμο (που δεν ταυτίζεται με την ύπαρξή μας αλλά είναι μόνο ένας τρόπος αντίληψης, ένα ψυχολογικό αντιληπτικό σύμπλεγμα), ή διαμορφώνει αντιλήψεις για τον κόσμο, ή δέχεται άκριτα ό,τι του επιβάλουν (οι «άλλοι», η «κοινωνία»), ή διατυπώνει κρίσεις για τα πράγματα και τα γεγονότα (που δεν μπορούν να «σταθούν» σε βαθύτερη λογική ανάλυση) κι οδηγείται στην αντίφαση, στη σύγκρουση, στη δυστυχία, σε λάθος δραστηριότητες, κλπ., κλπ… τότε όλη αυτή η σύγχυση βρίσκεται στην αντίληψή μας, όχι στον αντικειμενικό κόσμο – είναι λάθος (του νου) να τα «αποδίδουμε» όλα αυτά στον κόσμο σύμφωνα με τη γνωστή ψυχολογική λειτουργία της «μετάθεσης».

Με άλλα λόγια (σύμφωνα με τους Μεγάλους Σοφούς, και την δική μας Εμπειρία κι όσα εκθέσαμε πιο πάνω, στην πραγματικότητα) δεν είμαστε (εμείς οι άνθρωποι) «ξεχωριστοί» από τον κόσμο, δεν είμαστε σε διάσταση ή σε σύγκρουση με τον κόσμο αντικειμενικά. Απλά έτσι τα αντιλαμβανόμαστε, έτσι μας τα παρουσιάζει ο νους, όλα συμβαίνουν στο «μυαλό» μας. Άρα το πρόβλημα βρίσκεται όχι σε μας (σαν υπάρξεις) και στον κόσμο, βρίσκεται στον νου – στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε.

Η Άλλη Όραση

Όταν ο νους ησυχάσει –όταν δηλαδή λειτουργεί φυσικά – ακολουθεί απλά την Ροή της Ζωής, χωρίς να κρίνει, χωρίς να παρεμβαίνει, χωρίς να επιδιώκει να αλλάξει, να κατευθύνει, να πραγματοποιήσει… Αυτή η ψυχολογική λειτουργία, (φυσιολογική καθόλα και πραγματοποιήσιμη) είναι η «Ενεργός Προσοχή». Αντιλαμβανόμαστε φυσικά και αντιδρούμε φυσικά – τίποτα περισσότερο. Δεν λέμε να ελεγχθεί ο νους, να κατευθυνθεί βίαια κάπου (να συγκεντρωθεί, να διαλογιστεί κι όλες αυτές τις θρησκευτικές και παραθρησκευτικές ανοησίες που κηρύσσουν οι «ημιμαθείς»), τότε καθώς τελειώνουν όλες αυτές οι νοητικές παρεμβάσεις (που πηγάζουν είτε από την ίδια τη φύση του νου, είτε τις «βίαιες παρεμβάσεις της κοινωνίας» και) που διαστρεβλώνουν την αντικειμενική πραγματικότητα Αποκαλύπτεται ότι Είμαστε Ένα με Όλα, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς συγκρούσεις…

Αυτό που «λέμε» δεν είναι μια θεωρία, ούτε παριστάνουμε τους «διδασκάλους». Μιλάμε για μια αντικειμενική ψυχολογική λειτουργία, μιλάμε για γεγονότα. Εφαρμόστε το για να διαπιστώσετε μόνοι σας αν ισχύει ή όχι. Μην ακολουθείτε άκριτα τους άλλους ή το τι λένε οι άλλοι – κρίνετε τα πάντα.

Αυτό (αυτή η λειτουργία της Συνείδησης) αν και χαρακτηρίζεται σαν μια Ανώτερη Κατάσταση της Συνείδησης δεν είναι παρά κάτι φυσικό, δεν είναι κάτι μυστηριώδες ή μεταφυσικό. Η Ζωή είναι Εδώ (τη Ζούμε), δεν είναι κάπου αλλού. Συνεπώς κι η Αλήθεια είναι Εδώ. Απλά μαθαίνουμε να αντιλαμβανόμαστε με τον Μη-νου, δηλαδή με ήσυχο νου, ήσυχες αισθήσεις, με «μη-διαμορφωμένο νου», ή αλλιώς με «απελευθερωμένο νου» (απελευθερωμένο από όλες τις «προκαταλήψεις»), μαθαίνουμε να αντιλαμβανόμαστε με ένα όργανο ανώτερο του «παλιού νου»… Και για να πούμε τα πράγματα αλλιώς (και ξεκάθαρα και να μη μπερδευόμαστε με τα λόγια) Ο «Νέος Νους», ο «Ήσυχος Νους», ο «Απελευθερωμένος Νους», δεν είναι παρά ο ίδια νους που έχουμε πάντα, απλά τώρα λειτουργεί φυσικά, ελεύθερα – γι’ αυτό τον ονομάζουμε Μη-νου, Ήσυχο νου, κλπ… μην μπερδεύεστε με τις λέξεις…

Αυτή η Κατάσταση που περιγράψαμε είναι η Κοσμική Συνείδηση που Αποκαλύπτει την Ενότητα του Όντος, την Ενότητα της Πραγματικότητας, την Ενότητα του Πεδίου (της Επίγνωσης). Γι’ αυτή την Κοσμική Συνείδηση μίλησαν οι Μεγάλοι Σοφοί… Βεβαίως Αυτού του είδους η Συνείδηση Ξεφεύγει από τα όρια του «υλικού», έχει Απέραντο Υπερβατικό Βάθος και Οδηγεί στο Άγνωστο Του Θεού… αλλά δεν είναι τώρα αυτό το θέμα μας. Ας φτάσουμε στο Κατώφλι της Αλήθειας και της Ζωής και θα έχουμε την Ευκαιρία να ατενίσουμε την Απεραντοσύνη της Αιώνιας Ουσίας μας…

Το Ενιαίο Πεδίο (της Επίγνωσης)

Στην πραγματικότητα Όλα Είναι Μια Ενιαία Πραγματικότητα, Ένα Ενιαίο Πεδίο στο Οποίο Εντάσσονται τα πάντα (διατηρώντας την ιδιαιτερότητά τους). Δεν υπάρχει ουσιαστικός (πραγματικός) διαχωρισμός ανάμεσα στο Πεδίο και στο «συμβάν στο Πεδίο» (την οντότητα, την ύπαρξη, την εμπειρία) – όπως δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην σταγόνα του νερού και στον ωκεανό. Τους διαχωρισμούς τους κάνει μόνο το κατώτερο όργανο του νου- το ανθρώπινο μυαλό, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί να λειτουργεί, από την φύση, την κοινωνία, την αγωγή, τις περιστάσεις.

Αυτό που Βιώνουμε είναι η Ενότητα, η Επίγνωση των πάντων (σαν Ενότητας), η Αλληλεξάρτηση… Κανένας διαχωρισμός, καμία σύγκρουση. Αυτό που Υπάρχει Είναι Μόνο η Πραγματικότητα που Ρέει, Αλλάζει, ενώ Παραμένει Σταθερή στην Ουσία της. Όλα Ρέουν, όλα αλλάζουν κι όλα επιστρέφουν στην Αρχική Κατάσταση, στην Αρχική Ουσία. Η Πραγματικότητα είναι τα φυσικά περιστατικά που ρέουν κάθε στιγμή, συνέχεια και που δεν είναι παρά η «Επιφάνεια» του Θείου Ωκεανού της Συνείδησης.

Είναι Προφανές ότι Βλέποντας από Αυτή την Ανώτερη Σκοπιά, όχι μόνο η Αντίληψή μας αλλάζει, αλλά και η Δραστηριότητά μας αλλάζει και η Ηθική μας μπαίνει σε νέες βάσεις.

Βιώνουμε μια Νέα Αντίληψη από την Οποία Πηγάζει Αυθόρμητα η Ζωντανή Αρετή (για την οποία μιλούσαν οι Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι), το Νέο Πνεύμα της Ζωής: Ενότητα – Ισότητα – Αλληλοκατανόηση – Συνεργασία – Αλληλοβοήθεια, είναι οι Νέες Αξίες που Καθορίζουν τη ζωή μας.

Οι «παλιές αξίες» του νου που διαχωρίζει το αντιληπτικό εγώ (υποκείμενο) από τον κόσμο και τους άλλους (αντικείμενο), ο εγωισμός, το προσωπικό συμφέρον, η εκμετάλλευση των άλλων, η εχθρότητα στους άλλους, κλπ., όλα αυτά καταλύονται από μόνα τους.

Βέβαια, η Υπέρβαση του νου (του παλιού νου), η Ενεργοποίηση του Ανώτερου Οργάνου Αντίληψης του Αληθινού Νου, του Φυσικού Νου, του Μη-νου, της Κοσμικής Συνείδησης, του Πνεύματος (δεν έχει σημασία πως το ονομάζουν οι θρησκευτικές παραδόσεις και πως θα το ονομάσουμε εμείς), η Ανύψωση στην Παγκόσμια (ή Κοσμική) Συνείδηση – όπως την περιέγραφε πριν 1000 χρόνια ο Μπακ και την ανέλυε διεξοδικά ο Τζαίημς, (Μεγάλοι Θεόσοφοι και Επιστήμονες και οι δύο), στα Αμερικανικά Πανεπιστήμια, δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εύκολα από τον καθένα (αν λάβουμε υπόψιν το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων, κρίνοντας από την πολιτική – οικονομική – κοινωνική κατάσταση γύρω μας, που είναι άθλια).

Όλες τις εποχές οι ανθρώπινοι πληθυσμοί (τον όρο «μάζες» χρησιμοποιούν οι «εχθροί του ανθρώπου») ελέγχονται από αυτούς που κατέχουν τον πλούτο και την εξουσία. Σήμερα οι άνθρωποι δέχονται, σε ολόκληρο τον πλανήτη, μια άνευ προηγουμένου επίθεση για να χειραγωγηθούν. Σήμερα όμως υπάρχουν και πολλοί αφυπνισμένοι άνθρωποι που αντιδρούν… Ίσως κάποια «στιγμή» μπορέσουν να οργανωθούν και να αλλάξουν τα πράγματα.

Με άλλα λόγια θέλουμε να πούμε ότι σήμερα δεν είναι απλά μια φυσική λειτουργία (του νου) που πρέπει να υπερβούμε, χρειάζεται να πολεμήσουμε και με όλους αυτούς και όλα αυτά που θέλουν να μας κρατούν αποχαυνωμένους «υπηκόους» (δηλαδή «δούλους») μέσα στην «ήσυχη ζωούλα του προβάτου στο μαντρί»… Τους χαρίζουμε και το μαντρί τους και ολόκληρο τον «πολιτισμό της σαβούρας» για τον οποίο περηφανεύονται… Εμείς Άλλη Ζωή θέλουμε να Ζήσουμε!

Η Αιωνιότητα Μέσα μας

Βεβαίως, η Επίτευξη της Ανώτερης Επίγνωσης που είναι κάτι Έμφυτο, δηλαδή βρίσκεται σαν Δυνατότητα Μέσα μας Εξαρχής και δεν έρχεται από το «πουθενά», ή «απέξω», ή από κάποιο εξωτερικό Θεό , δεν είναι παρά το Πρώτο Στάδιο για να Αντιληφθούμε την Πραγματική Βαθύτερη Φύση μας. Αλλά εδώ μπαίνουμε πλέον στη Μεταφυσική.

Βαθιά, Βαθιά Μέσα μας, η Αιώνια Φύση Βρίσκεται για Πάντα, στο Εδώ που τα Περιλαμβάνει όλα, πέρα από τον χρόνο, πέρα από όλες τις σχετικές καταστάσεις ύπαρξης… Η Αιωνιότητα τίποτα άλλο.

Τώρα, αν θέλουμε κάποιο πρακτικό μέσο, κάποια μέθοδο, κάτι, για να μπορέσουμε να πραγματοποιήσουμε την υπέρβαση του νου, την Κατάσταση του Μη-νου (του Αληθινού Νου δηλαδή, του Ελεύθερου Νου) θα πρέπει να το Αναζητήσουμε Μέσα μας, στην Κατανόησή μας και στην δική μας προσωπική προσπάθεια κι όχι κάπου έξω, σε δασκάλους, διδασκαλίες, πρακτικές διαλογισμού, οργανώσεις, κλπ. Όλα αυτά είναι πολύ παιδαριώδη.

Υπάρχουν γύρω μας αληθινοί δάσκαλοι και ψεύτικοι δάσκαλοι. Πως θα τους ξεχωρίσουμε;

Ο ψεύτικος δάσκαλος (για να ξεμπερδέψουμε με όλους αυτούς) θέλει να σε διδάξει (εννοώ το καθένα μας), να πραγματοποιήσεις, να φωτιστείς, κλπ. Ανοησίες. Ήδη Εξαρχής Είμαστε η Αιώνια Φύση, το Απόλυτο. Το Είναι απλά Υπάρχει, δεν πραγματοποιείται. Δεν υπάρχει λοιπόν τίποτα να πραγματοποιήσουμε. Αυτό που Είμαστε Ήδη δεν πραγματοποιείται. Το μόνο που χρειάζεται είναι ακριβώς να ξεπεράσουμε τη σύγχυση. Κι οι ψεύτικοι δάσκαλοι αντί να μας ξεμπερδέψουν μας μπερδεύουν περισσότερο, ξαναστέλνοντάς μας στο χώρο της σκέψης, της πραγματοποίησης, κλπ.

Κι εδώ έρχεται ο αληθινός δάσκαλος που δεν διδάσκει τίποτα, δεν σου λέει να πραγματοποιήσεις κάτι… απλά σου υποδεικνύει την «ανοησία του ανθρώπινου μυαλού»… Κι όταν το «Κατανοήσεις» μην πεις «Ω! τι μεγάλος δάσκαλος». Μόνος σου το Κατανόησες. Μόνος σου Φωτίστηκες (αν θες να το πεις έτσι) – στον εαυτό σου να πεις μπράβο. Αν και θα Κατανόησες πως δεν πραγματοποίησες κάτι, απλά πριν «δεν έβλεπες» και τώρα «βλέπεις»… Ο αληθινός δάσκαλος (τουλάχιστον όλοι αληθινοί δάσκαλοι που συναντήσαμε προσωπικά) δεν θέλει μαθητές, θέλει συνοδοιπόρους… Ο αληθινός δάσκαλος ούτε θέλει να διδάξει τίποτα, ούτε να έχει μαθητές. Κι αν έρθει κάποιος κοντά του, θέλει να Κατανοήσει (αυτός ο κάποιος) γρήγορα και να ακολουθήσει τον δικό του ανεξάρτητο δρόμο. Αυτό το κάνει από Αληθινή Αγάπη και από Πραγματική Ευγένεια, δεν θέλει να κερδίσει τίποτα, από κανέναν, ούτε και μπορεί να χάσει τίποτα, όσο φως και να δώσει γύρω του…. Ενότητα – Ισότητα – Αγάπη είναι οι Αξίες του, όχι διαχωρισμός, εξέλιξη, πραγματοποίηση κι ανοησίες.

Η Κατάσταση της Ευρύτερης Συνείδησης (πιο σωστά Επίγνωσης), του Μη-νου, της Κοσμικής Συνείδησης, Χαρακτηρίζεται από την Αντίληψη της Ενότητας του Πεδίου (της Επίγνωσης). Σε Αυτή την Κατάσταση υπάρχει Αληθινή Γνώση. Ας το εξηγήσουμε αυτό.

Όταν λειτουργούμε στο επίπεδο του νου υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση ότι υπάρχει γνώση. Στην πραγματικότητα υπάρχει η κατασκευασμένη γνώση του «τι», που είναι μια νοητική κατασκευή, όχι αληθινή γνώση. Σε αυτό το επίπεδο υπάρχει ουσιαστική άγνοια που οι άνθρωποι την ονομάζουν γνώση. Δεν βλέπουμε τα φυσικά περιστατικά, βλέπουμε τις έννοιες, τις κατηγορίες, τη γνώση που χτίζει ο νους… ζούμε στον εικονικό κόσμο του νου.

Όταν μεταφερόμαστε στην Κατάσταση του Μη-νου, επειδή υπάρχει γνώση της άγνοιας του νου, δεν κατασκευάζεται τίποτα, αλλά ό,τι εισέρχεται στο πεδίο εποπτείας μας είναι Αληθινή Γνώση. Τα βουνά είναι βουνά, τα ποτάμια κυλάνε προς την θάλασσα, ο αέρας φυσάει, όλα είναι στην θέση τους. Βλέπουμε τα φυσικά περιστατικά, τίποτα άλλο (και όχι μόνο τα εξωτερικά φυσικά περιστατικά, αλλά και ό,τι συμβαίνει μέσα μας).

Στην Κατάσταση της Κοσμικής Συνείδησης – όπου έχει καταργηθεί το εγώ του νου – δεν υπάρχει ταυτόχρονα αντίληψη των πάντων που συμβαίνουν στο σύμπαν. Μια τέτοια ερμηνεία είναι λανθασμένη. Είμαστε ακόμα πολύ μακριά από αυτή την δυνατότητα. Υπάρχει Απλά Πλήρης Σιωπή (του νου) έτοιμη να υποδεχτεί τα πάντα, να αντιληφθεί οτιδήποτε, με το σωστό τρόπο, χωρίς να το διαστρεβλώνει. Απλά Βλέπουμε, αλλά βλέπουμε αυτό που είναι (όχι αυτό που σκεφτόμαστε ή φανταζόμαστε)… Υπάρχει λοιπόν Γνώση, Αληθινή Γνώση.

Όταν λέμε ότι η Ενότητα του Όντος είναι Αληθινή, ότι η Ενότητα του Πεδίου (Επίγνωσης) είναι η Πραγματικότητα κι ότι δεν υπάρχουν ξεχωριστές μορφές, εννοούμε ακριβώς ότι στην Αντίληψή μας Όλα Συνδέονται και δεν διαχωρίζονται (από τον νου). Μιλάμε για την Αντίληψη, στο επίπεδο της αντίληψης, για την αντιληπτή πραγματικότητα… δεν αναφερόμαστε στον αντικειμενικό κόσμο (που είναι εκεί που είναι και καλώς είναι εκεί που είναι).

Αν θέλουμε να προχωρήσουμε τον συλλογισμό… ποια από τις δύο αντιλήψεις είναι σωστή, αυτή του Μη-νου, ή αυτή του νου; Τελικά ο αντικειμενικός κόσμος είναι Ένα Πεδίο (όπως διαπιστώνει ο Μη-νους) ή ξεχωριστά πράγματα (όπως μας «λέει» ο νους). Εξαρτάται από ποιο επίπεδο κοιτάς. Έχουμε μόνο αντιλήψεις – ποτέ δεν αγγίζουμε την Πραγματικότητα.

Η Μόνη Ασφαλής Περιοχή όπου η Αντίληψη είναι Απόλυτα Αληθινή, όπου Αγγίζουμε την Πραγματικότητα, είναι όταν Βυθιζόμαστε Πίσω στο Απόλυτο, στο Χωρίς Ιδιότητες… Εδώ η Αντίληψη και η Εμπειρία είναι το ίδιο πράγμα.

Το Απόλυτο

Τελικά ποια είναι η Εικόνα που Αντιλαμβάνεται ο Μη-νους, η Αληθινή Εικόνα του Κόσμου; (που δεν είναι η κατασκευασμένη εικόνα που φτιάχνει ο νους). Ότι Υπάρχει Ένα Πεδίο όπου Όλα Συνδέονται Μεταξύ τους και δεν υπάρχουν ανεξάρτητες μορφές.

Το Πεδίο δεν είναι ένας Χώρος που Περιέχει τα πράγματα (δυο ξεχωριστές πραγματικότητες). Αντίθετα. Το Πεδίο, ο Χώρος, Συνθέτει τον κόσμο με τα πράγματά του. Πεδίο και πράγματα είναι ενοποιημένα. Εκεί που σταματάει το ένα αρχίζει το άλλο. Τα «όρια» επιτρέπουν την επικοινωνία, δεν απομονώνουν, όπως μια πόρτα μπορεί να μη χωρίζει δυο χώρους, αλλά, αντίθετα, να τους ενώνει… Και στο ύφασμα οι κόμποι δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το ύφασμα.

Έτσι το Όλον Αντανακλάται στο ελάχιστο και αντίστροφα.

Αυτό σημαίνει δυο πράγματα. Ότι το Όλον, το Απόλυτο Είναι Έμφυτο σε Όλα, Είναι Παρόν Παντού… και αντίστροφα το ελάχιστο αντανακλά όλα τα υπόλοιπα και το Όλον. Με άλλα λόγια το Πεδίο Ύπαρξης Είναι Ολογραφικό. Κάθε ελάχιστο τμήμα του περιέχει το Όλον (σαν Δυνατότητα – για να μην παρεξηγούμαστε).

Προσέξτε, παρακαλούμε αυτό το σημείο. Λέμε ότι το μερικό Συμμετέχει στο Όλον, δεν λέμε ότι το μερικό είναι το Όλον. Ούτε το Όλον κλείνεται εξολοκλήρου (περιορίζεται) σε κάθε μερικό. Με αυτή την έννοια ο Θεός Αγκαλιάζει τα πάντα. Τα όντα, η φύση, το δέντρο, το νερό, η πέτρα είναι Μέσα στο Θεό. Κι αντίθετα κάθε αντικείμενο Συμμετέχει στην Φύση του Όλου (δεν είναι αυτό το ίδιο το Όλον). Έτσι όλα είναι ιερά, εξαιτίας της Συμμετοχής τους στο Όλον, αλλά κάθε τι μερικό δεν είναι το Ιερό… δεν μπορούμε να λατρεύουμε το ξύλο, την πέτρα, την εικόνα, την έννοια, την ιδέα, σαν το Όλον, τον Θεό – αυτού του είδους ο εκχυδαϊσμένος πανθεϊσμός δεν έχει κανένα νόημα.

Όταν η Δυνατότητα να Αναδυθεί το Όλον Μέσα μας είναι «ανενεργή», όπως στα μη έμβια όντα, απλά υπάρχει εκεί ανεκμετάλλευτη. Σε μια συνειδητή οντότητα όμως αυτό σημαίνει ότι υπάρχει η Δυνατότητα Διεύρυνσης της Αντίληψης Ως το Όλον… Κι εδώ Αρχίζει το Πραγματικό Ταξίδι προς την Πραγματικότητα, προς το Απόλυτο, προς την Αλήθεια… Αυτή την άποψη (που περιγράψαμε) την βρίσκουμε τόσο στην Αρχαία Παράδοση (Σχολή Βουδισμού Αβαταμσάκα, για παράδειγμα, όσο και στην σύγχρονη επιστήμη – για όσους ενημερώνονται).

Τέλος, να σημειώσουμε ότι στη Κατάσταση του Μη-νου, της Ευρύτερης Συνείδησης, της Κοσμικής Συνείδησης, δεν σταματά η ζωή, οι δραστηριότητες. Αλλά Εδώ δεν ενεργεί πλέον ένα εγώ (το εγώ του νου). Όλα γίνονται μόνα τους. Η Ζωή Ρέει και Μαζί Ταξιδεύουμε κι Εμείς, χωρίς αντίσταση. Συμπορευόμαστε με το Αρχαίο Ρεύμα της Ζωής, που το Άλλο Όνομά Του Είναι Θεός.

(τέλος)

Chapter 14. The Buddha (The Awakened)

The Trackless Path: In Search of the Awakened One

In the silence between heartbeats, in the space between thoughts, there exists a realm where footsteps leave no traces and the seeker becomes the sought. Here, in this luminous void, dwells the Awakened One—The Buddha—whose very essence transcends the boundaries of the knowable world.

The Conquest Beyond Conquest

"He whose conquest is not conquered again, into whose conquest no one in this world enters, by what track can you lead him, the Awakened, the Omniscient, the trackless?" The ancient words echo through dimensions unseen, speaking of a victory so complete that it exists beyond the very concept of victory itself. This is not the triumph of armies or the conquest of kingdoms, but the sublime surrender of all that binds the soul to suffering.

The Awakened One moves through existence like moonlight through water—present yet untouchable, illuminating yet casting no shadow. His conquest is the paradox of ultimate surrender: having claimed nothing, he possesses everything; having sought nothing, he has found all. The trackless path he walks is invisible to those who measure distance in steps and time in moments, for it exists in the eternal now where past and future collapse into pure being.

Beyond the Snares of Desire

In gardens of golden temptation, where desires bloom like poisonous flowers, the ordinary soul wanders lost among mirages. But of the Awakened, it is written: "He whom no desire with its snares and poisons can lead astray, by what track can you lead him, the Awakened, the Omniscient, the trackless?" Here lies the great mystery—how does one who has tasted every pleasure find fulfillment in emptiness? How does one who has seen through all illusions continue to see?

The answer whispers itself in the spaces between words: the Awakened One has discovered that "there is no satisfying lusts, even by a shower of gold pieces." He has learned the secret that eludes princes and paupers alike—that true wealth lies not in accumulation but in the recognition of our inherent completeness. The shower of gold becomes mere metal; the feast becomes mere food; the palace becomes mere walls when seen through eyes that have glimpsed the infinite.

The Envy of Gods

"Even the gods envy those who are awakened and not forgetful, who are given to meditation, who are wise, and who delight in the repose of retirement from the world." What sublime irony dances in these words! The celestial beings, draped in cosmic power and dwelling in realms of unimaginable beauty, cast longing glances toward those who have chosen the humble path of awakening. The gods, for all their glory, remain bound by the very perfection of their realm, while the awakened soul has discovered freedom in the midst of limitation.

This divine envy reveals a truth that shatters conventional understanding: the highest attainment is not ascension to heavenly realms but the recognition of paradise within the present moment. The meditator, sitting in stillness, becomes more powerful than thunder; the wise one, speaking in whispers, commands more attention than celestial proclamations.

The Difficult Path

"Difficult is the conception of men, difficult is the life of mortals, difficult is the hearing of the True Law, difficult is the birth of the Awakened." These words fall like prayer beads through the fingers of time, each one carrying the weight of cosmic rarity. To be born human is to win a lottery played across infinite lifetimes; to hear the dharma is to find water in an endless desert; to achieve awakening is to discover a jewel that exists beyond the realm of discovery itself.

The difficulty spoken of here is not the difficulty of climbing mountains or crossing oceans—it is the exquisite challenge of seeing what has always been present. Like trying to glimpse one's own eyes without a mirror, the search for enlightenment leads us in circles until we realize we are both the seeker and the sought, the question and the answer, the path and the destination.

The Teaching of All Awakened

"Not to commit any sin, to do good, and to purify one's mind, that is the teaching of all the Awakened." In this crystalline simplicity lies the entire universe of spiritual practice. Three movements, as natural as breathing: the cessation of harm, the cultivation of benefit, and the clarification of consciousness itself. Yet within this simplicity hides complexity that would dizzy scholars and depth that would humble sages.

To purify the mind is to polish a mirror that reflects infinity. Each thought released, each judgment dissolved, each attachment loosened reveals more of the clear light that was never absent. The mind, purified, becomes like space itself—vast enough to contain all experiences yet touched by none, present to all phenomena yet identified with nothing.

The Patience of the Eternal

"The Awakened call patience the highest penance, long-suffering the highest Nirvana." Here patience is revealed not as passive endurance but as active participation in the eternal. The awakened soul does not wait for enlightenment to arrive—patience *is* enlightenment, for it represents the complete acceptance of what is while remaining open to what may be.

This patience is not the white-knuckled endurance of the frustrated but the serene stillness of the lake that welcomes both storms and calm. It is the patience of the mountain that allows seasons to pass without rushing toward spring, the patience of the star that shines without demanding to be seen.

The Safe Refuge

When fear drives souls to seek shelter in "mountains and forests, to groves and sacred trees," they search for refuge in forms that themselves are impermanent. But the true refuge exists beyond the reach of time and change: "He who takes refuge with Buddha, the Law, and the Church; he who, with clear understanding, sees the four holy truths... That is the safe refuge, that is the best refuge."

This refuge is not a place but a recognition—the sudden knowing that safety was never about hiding from the storm but discovering oneself as the calm within it. The four holy truths become not doctrines to be learned but realities to be lived: the truth of suffering acknowledged, its origin understood, its cessation realized, and the path to freedom walked with each conscious breath.

The Supernatural Ordinary

"A supernatural person (a Buddha) is not easily found, he is not born everywhere. Wherever such a sage is born, that race prospers." The supernatural nature of the Buddha lies not in magical powers but in the magic of complete ordinariness—the extraordinary achievement of being fully present, fully awake, fully human. The rarity spoken of is not the rarity of unicorns or dragons but the precious scarcity of complete authenticity in a world of pretense.

When such a being appears, reality itself seems to exhale in relief. The very presence of one who has awakened from the dream of separation reminds all others that awakening is possible, that the prison of suffering has no real walls, that freedom is not a destination but our natural state temporarily obscured by clouds of confusion.

The Immeasurable Merit

"He who pays homage to those who deserve homage... his merit can never be measured by anybody." In the act of genuine recognition and reverence, the one who honors becomes worthy of honor. The merit that flows from this recognition is immeasurable not because it is vast but because it exists outside the realm of measurement entirely. It belongs to the dimension where quality transcends quantity, where a single moment of true understanding outweighs lifetimes of accumulated knowledge.

This merit is like the fragrance of flowers—it exists, it affects all who encounter it, yet it cannot be grasped or stored. It is the natural emanation of a heart that has recognized its own Buddha-nature reflected in another.

The Eternal Teaching

In the end, all teachings point to the trackless path, all words gesture toward the wordless truth, all practices prepare us for the moment when practice dissolves into pure being. The Awakened One stands at the center of existence and simultaneously nowhere at all, teaching through presence what cannot be taught through words, demonstrating through being what cannot be demonstrated through doing.

"Happy is the arising of the awakened, happy is the teaching of the True Law, happy is peace in the church, happy is the devotion of those who are at peace." This happiness is not the happiness of acquiring but of recognizing, not of becoming but of being, not of finding but of realizing what was never lost.

The trackless one continues to walk the pathless path, leaving no footprints yet showing the way to all who have eyes to see. In the silence of this teaching, in the emptiness of this fullness, the seeker discovers that they have always been what they sought, that the Buddha they sought outside was always the Buddha within, waiting patiently in the space between thoughts for recognition to dawn like sunrise after the longest night.

…

Το Χωρίς Δρόμο Μονοπάτι: Αναζητώντας τον Αφυπνισμένο

Στη σιωπή ανάμεσα στους χτύπους της καρδιάς, στον χώρο ανάμεσα στις σκέψεις, υπάρχει ένα βασίλειο όπου τα βήματα δεν αφήνουν ίχνη και ο αναζητητής γίνεται ο αναζητούμενος. Εδώ, σε αυτό το φωτεινό κενό, κατοικεί ο Αφυπνισμένος—ο Βούδας—του οποίου η ίδια η ουσία υπερβαίνει τα όρια του γνωστού κόσμου.

Η Κατάκτηση Πέρα από την Κατάκτηση

«Αυτόν του οποίου η κατάκτηση δεν κατακτάται ξανά, στην κατάκτηση του οποίου κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν εισέρχεται, από ποιο μονοπάτι μπορείτε να τον οδηγήσετε, τον Αφυπνισμένο, τον Παντογνώστη, τον Χωρίς Δρόμο;» Τα αρχαία λόγια αντηχούν μέσα από αόρατες διαστάσεις, μιλώντας για μια νίκη τόσο ολοκληρωμένη που υπάρχει πέρα από την ίδια την έννοια της νίκης. Αυτή δεν είναι η θριαμβευτική νίκη των στρατών ή η κατάκτηση βασιλείων, αλλά η υπέροχη παράδοση όλων όσων δένουν την ψυχή με τον πόνο.

Ο Αφυπνισμένος κινείται μέσα στην ύπαρξη σαν το φως του φεγγαριού μέσα στο νερό—παρών αλλά ανέγγιχτος, φωτίζοντας αλλά χωρίς να ρίχνει σκιά. Η κατάκτησή του είναι το παράδοξο της απόλυτης παράδοσης: χωρίς να διεκδικήσει τίποτα, κατέχει τα πάντα· χωρίς να αναζητήσει τίποτα, έχει βρει τα πάντα. Το χωρίς δρόμο μονοπάτι που βαδίζει είναι αόρατο για όσους μετρούν την απόσταση σε βήματα και τον χρόνο σε στιγμές, γιατί υπάρχει στο αιώνιο τώρα, όπου παρελθόν και μέλλον καταρρέουν σε καθαρή ύπαρξη.

Πέρα από τις Παγίδες της Επιθυμίας

Σε κήπους χρυσού πειρασμού, όπου οι επιθυμίες ανθίζουν σαν δηλητηριώδη λουλούδια, η συνηθισμένη ψυχή περιπλανιέται χαμένη ανάμεσα σε αντικατοπτρισμούς. Αλλά για τον Αφυπνισμένο, έχει γραφτεί: «Εκείνον που καμία επιθυμία με τις παγίδες και τα δηλητήριά της δεν μπορεί να παρασύρει, με ποιο μονοπάτι μπορείς να τον οδηγήσεις, τον Αφυπνισμένο, τον Παντογνώστη, τον χωρίς δρόμο;» Εδώ κρύβεται το μεγάλο μυστήριο—πώς μπορεί κάποιος που έχει γευτεί κάθε απόλαυση να βρει πληρότητα στο κενό; Πώς μπορεί κάποιος που έχει δει πέρα από όλες τις ψευδαισθήσεις να συνεχίζει να βλέπει;

Η απάντηση ψιθυρίζει μέσα στους χώρους ανάμεσα στις λέξεις: ο Αφυπνισμένος έχει ανακαλύψει ότι «δεν υπάρχει ικανοποίηση των πόθων, ούτε με μια βροχή από χρυσά νομίσματα». Έχει μάθει το μυστικό που διαφεύγει από πρίγκιπες και φτωχούς—ότι ο αληθινός πλούτος δεν βρίσκεται στη συσσώρευση αλλά στην αναγνώριση της εγγενής μας πληρότητας. Η βροχή από χρυσό γίνεται απλό μέταλλο· το γεύμα γίνεται απλή τροφή· το παλάτι γίνεται απλοί τοίχοι όταν τα βλέπουν μάτια που έχουν ρίξει μια ματιά στο άπειρο.

Ο Φθόνος των Θεών

«Ακόμα και οι θεοί ζηλεύουν όσους είναι αφυπνισμένοι και όχι λησμονημένοι, που είναι αφοσιωμένοι στον διαλογισμό, που είναι σοφοί, και που απολαμβάνουν την ηρεμία της αποχώρησης από τον κόσμο.» Ποια υπέροχη ειρωνεία χορεύει σε αυτά τα λόγια! Τα ουράνια όντα, ντυμένα με κοσμική δύναμη και διαμένοντα σε βασίλεια αδιανόητης ομορφιάς, ρίχνουν λαχταριστά βλέμματα προς εκείνους που έχουν επιλέξει το ταπεινό μονοπάτι της αφύπνισης. Οι θεοί, παρά τη δόξα τους, παραμένουν δεσμευμένοι από την ίδια την τελειότητα του βασιλείου τους, ενώ η αφυπνισμένη ψυχή έχει ανακαλύψει την ελευθερία μέσα στα όρια.

Αυτός ο θεϊκός φθόνος αποκαλύπτει μια αλήθεια που συντρίβει τη συμβατική κατανόηση: η ύψιστη επίτευξη δεν είναι η ανάβαση σε ουράνια βασίλεια αλλά η αναγνώριση του παραδείσου μέσα στη παρούσα στιγμή. Ο διαλογιστής, καθισμένος στη σιωπή, γίνεται πιο ισχυρός από τη βροντή· ο σοφός, μιλώντας με ψιθύρους, τραβά περισσότερη προσοχή από τις ουράνιες διακηρύξεις.

Το Δύσκολο Μονοπάτι

«Δύσκολη είναι η αντίληψη των ανθρώπων, δύσκολη είναι η ζωή των θνητών, δύσκολη είναι η ακρόαση του Αληθινού Νόμου, δύσκολη είναι η γέννηση του Αφυπνισμένου.» Αυτά τα λόγια πέφτουν σαν χάντρες προσευχής μέσα από τα δάχτυλα του χρόνου, κάθε ένα φέροντας το βάρος της κοσμικής σπανιότητας. Το να γεννηθείς άνθρωπος είναι σαν να κερδίσεις ένα λαχείο που παίζεται σε άπειρες ζωές· το να ακούσεις το δόγμα είναι σαν να βρίσκεις νερό σε μια ατέλειωτη έρημο· το να πετύχεις την αφύπνιση είναι σαν να ανακαλύψεις ένα κόσμημα που υπάρχει πέρα από το βασίλειο της ανακάλυψης.

Η δυσκολία που αναφέρεται εδώ δεν είναι η δυσκολία του να σκαρφαλώσεις σε βουνά ή να διασχίσεις ωκεανούς—είναι η εξαιρετική πρόκληση του να δεις αυτό που πάντα υπήρχε. Σαν να προσπαθείς να δεις τα μάτια σου χωρίς καθρέφτη, η αναζήτηση της φώτισης μας οδηγεί σε κύκλους μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε και ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση, το μονοπάτι και ο προορισμός.

Η Διδασκαλία Όλων των Αφυπνισμένων

«Να μην διαπράττεις καμία αμαρτία, να κάνεις το καλό, και να καθαρίζεις το μυαλό σου, αυτή είναι η διδασκαλία όλων των Αφυπνισμένων.» Σε αυτή την κρυστάλλινη απλότητα κρύβεται ολόκληρο το σύμπαν της πνευματικής πρακτικής. Τρεις κινήσεις, φυσικές σαν την αναπνοή: η παύση της βλάβης, η καλλιέργεια του οφέλους, και η διαύγεια της συνείδησης. Ωστόσο, μέσα σε αυτή την απλότητα κρύβεται πολυπλοκότητα που θα ζάλιζε τους μελετητές και βάθος που θα ταπείνωνε τους σοφούς.

Το να καθαρίζεις το μυαλό είναι σαν να γυαλίζεις έναν καθρέφτη που αντανακλά το άπειρο. Κάθε σκέψη που απελευθερώνεται, κάθε κρίση που διαλύεται, κάθε προσκόλληση που χαλαρώνει αποκαλύπτει περισσότερο από το καθαρό φως που ποτέ δεν έλειψε. Το μυαλό, καθαρισμένο, γίνεται σαν ο ίδιος ο χώρος—αρκετά απέραντο για να χωρέσει όλες τις εμπειρίες αλλά ανεπηρέαστο από καμία, παρόν σε όλα τα φαινόμενα αλλά ταυτισμένο με τίποτα.

Η Υπομονή του Αιώνιου

«Οι Αφυπνισμένοι αποκαλούν την υπομονή την ύψιστη μετάνοια, τη μακροθυμία το ύψιστο Νιρβάνα.» Εδώ η υπομονή αποκαλύπτεται όχι ως παθητική αντοχή αλλά ως ενεργή συμμετοχή στο αιώνιο. Η αφυπνισμένη ψυχή δεν περιμένει τη φώτιση να φτάσει—η υπομονή είναι η φώτιση, γιατί αντιπροσωπεύει την πλήρη αποδοχή του τι είναι ενώ παραμένει ανοιχτή σε ό,τι μπορεί να είναι.

Αυτή η υπομονή δεν είναι η αγχωμένη αντοχή του απογοητευμένου αλλά η γαλήνια ηρεμία της λίμνης που καλωσορίζει τόσο τις καταιγίδες όσο και την ηρεμία. Είναι η υπομονή του βουνού που επιτρέπει στις εποχές να περνούν χωρίς να βιάζεται για την άνοιξη, η υπομονή του αστεριού που λάμπει χωρίς να απαιτεί να το δουν.

Το Ασφαλές Καταφύγιο

Όταν ο φόβος οδηγεί τις ψυχές να αναζητήσουν καταφύγιο σε «βουνά και δάση, σε άλση και ιερά δέντρα», ψάχνουν για καταφύγιο σε μορφές που είναι οι ίδιες παροδικές. Αλλά το αληθινό καταφύγιο υπάρχει πέρα από την εμβέλεια του χρόνου και της αλλαγής: «Εκείνος που καταφεύγει στον Βούδα, τον Νόμο, και την Εκκλησία· εκείνος που, με καθαρή κατανόηση, βλέπει τις τέσσερις ιερές αλήθειες... Αυτό είναι το ασφαλές καταφύγιο, αυτό είναι το καλύτερο καταφύγιο.»

Αυτό το καταφύγιο δεν είναι ένας τόπος αλλά μια αναγνώριση—η ξαφνική γνώση ότι η ασφάλεια δεν ήταν ποτέ να κρυφτείς από την καταιγίδα αλλά να ανακαλύψεις τον εαυτό σου ως την ηρεμία μέσα της. Οι τέσσερις ιερές αλήθειες γίνονται όχι δόγματα για να μαθευτούν αλλά πραγματικότητες για να βιωθούν: η αλήθεια του πόνου αναγνωρίζεται, η προέλευσή του κατανοείται, η παύση του πραγματοποιείται, και το μονοπάτι προς την ελευθερία βαδίζεται με κάθε συνειδητή ανάσα.

Το Υπερφυσικό Συνηθισμένο

«Ένας υπερφυσικός άνθρωπος (ένας Βούδας) δεν βρίσκεται εύκολα, δεν γεννιέται παντού. Όπου γεννιέται ένας τέτοιος σοφός, αυτή η φυλή ευημερεί.» Η υπερφυσική φύση του Βούδα δεν βρίσκεται σε μαγικές δυνάμεις αλλά στη μαγεία της πλήρους καθημερινότητας—το εξαιρετικό επίτευγμα του να είσαι πλήρως παρών, πλήρως ξύπνιος, πλήρως άνθρωπος. Η σπανιότητα που αναφέρεται δεν είναι η σπανιότητα των μονόκερων ή των δράκων αλλά η πολύτιμη σπανιότητα της πλήρους αυθεντικότητας σε έναν κόσμο προσποίησης.

Όταν εμφανίζεται ένα τέτοιο ον, η ίδια η πραγματικότητα φαίνεται να αναπνέει με ανακούφιση. Η ίδια η παρουσία ενός που έχει αφυπνιστεί από το όνειρο του διαχωρισμού υπενθυμίζει σε όλους τους άλλους ότι η αφύπνιση είναι εφικτή, ότι η φυλακή του πόνου δεν έχει πραγματικούς τοίχους, ότι η ελευθερία δεν είναι προορισμός αλλά η φυσική μας κατάσταση, προσωρινά κρυμμένη από σύννεφα σύγχυσης.

Η Αμέτρητη Αξία

«Εκείνος που αποτίει φόρο τιμής σε όσους αξίζουν τιμή... η αξία του δεν μπορεί ποτέ να μετρηθεί από κανέναν.» Στην πράξη της γνήσιας αναγνώρισης και σεβασμού, αυτός που τιμά γίνεται άξιος τιμής. Η αξία που πηγάζει από αυτή την αναγνώριση είναι αμέτρητη όχι επειδή είναι τεράστια αλλά επειδή υπάρχει έξω από το βασίλειο της μέτρησης εντελώς. Ανήκει στη διάσταση όπου η ποιότητα υπερβαίνει την ποσότητα, όπου μια μόνο στιγμή αληθινής κατανόησης υπερτερεί έναντι ζωών συσσωρευμένης γνώσης.

Αυτή η αξία είναι σαν το άρωμα των λουλουδιών—υπάρχει, επηρεάζει όλους όσους το συναντούν, αλλά δεν μπορεί να συλληφθεί ή να αποθηκευτεί. Είναι η φυσική ακτινοβολία μιας καρδιάς που έχει αναγνωρίσει τη δική της φύση Βούδα αντανακλώμενη σε έναν άλλο.

Η Αιώνια Διδασκαλία

Στο τέλος, όλες οι διδασκαλίες οδηγούν στο χωρίς δρόμο μονοπάτι, όλες οι λέξεις δείχνουν προς την άφωνη αλήθεια, όλες οι πρακτικές μας προετοιμάζουν για τη στιγμή που η πρακτική διαλύεται σε καθαρή ύπαρξη. Ο Αφυπνισμένος στέκεται στο κέντρο της ύπαρξης και ταυτόχρονα πουθενά, διδάσκοντας μέσω της παρουσίας του αυτό που δεν μπορεί να διδαχθεί με λόγια, δείχνοντας μέσω της ύπαρξής του αυτό που δεν μπορεί να δειχθεί μέσω της πράξης.

«Ευτυχής είναι η εμφάνιση των αφυπνισμένων, ευτυχής είναι η διδασκαλία του Αληθινού Νόμου, ευτυχής είναι η ειρήνη στην εκκλησία, ευτυχής είναι η αφοσίωση όσων βρίσκονται σε ειρήνη.» Αυτή η ευτυχία δεν είναι η ευτυχία της απόκτησης αλλά της αναγνώρισης, όχι του γίνομαι αλλά του είμαι, όχι του βρίσκω αλλά του συνειδητοποιώ αυτό που ποτέ δεν χάθηκε.

Ο χωρίς δρόμο συνεχίζει να βαδίζει το χωρίς δρόμο μονοπάτι, αφήνοντας κανένα αποτύπωμα αλλά δείχνοντας τον δρόμο σε όλους όσους έχουν μάτια να δουν. Στη σιωπή αυτής της διδασκαλίας, στην κενότητα αυτής της πληρότητας, ο αναζητητής ανακαλύπτει ότι πάντα ήταν αυτό που αναζητούσε, ότι ο Βούδας που αναζητούσε έξω ήταν πάντα ο Βούδας μέσα, περιμένοντας υπομονετικά στον χώρο ανάμεσα στις σκέψεις για να ανατείλει η αναγνώριση σαν την ανατολή του ηλίου μετά την πιο μακριά νύχτα.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, October 27, 2013

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ 5. Η Αιωνιότητα Μέσα μας

TAOΪSM

BUDDHISM

Chapter 14. The Buddha (The Awakened)

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright