Vespers

(In the Immensity of Power) - ( Ecstasy )... Reflections and truths

The Space of Experience may extend far beyond thought, into the Unfathomable Depths of Perception, yet when we speak of experiences of the Inner Life we have nothing but words (though made for the world of thought)…

When we speak of the secret experience we always mean things behind the words... but the hearer often treats what we say simply as a mental conception, a synthesis of concepts, a verbal expression... and so the message dissipates like the morning mist without leaving traces, rather than mere meaningless drops in the barren ground of the mind.

In the True World of Eternity everyone must realize the Truth for themselves... there are no guides, paths, maps, not even effort, or conquest... perhaps this is the Beauty of True Life, that it is Untouched by human activities.

How is it that all of us, when we transcend the limits of the ego and Emerge into the Infinite, have the same experiences (the same experience that flows into Eternity)? Perhaps because beyond ego all is One.

Truth Is Untouchable, so it has no form for human perception... it is vast without boundaries, without directions, an expanse the same wherever you are.

...

Εσπερινός

(Στην Απεραντοσύνη της Δύναμης) - (Έκστασις)… Στοχασμοί κι αλήθειες

Ο Χώρος της Εμπειρίας μπορεί να απλώνεται πολύ πιο πέρα από την σκέψη, στα Ανεξιχνίαστα Βάθη της Αντίληψης, εντούτοις όταν μιλάμε για βιώματα της Εσωτερικής Ζωής δεν έχουμε παρά μονάχα τις λέξεις (που φτιάχτηκαν όμως για τον κόσμο της σκέψης)…

Όταν μιλάμε για το μυστικό βίωμα πάντα εννοούμε πράγματα πίσω από τις λέξεις… αλλά αυτός που ακούει συχνά μεταχειρίζεται αυτό που λέμε απλά σαν μια νοητική σύλληψη, μια σύνθεση εννοιών, μια λεκτική έκφραση… κι έτσι το μήνυμα διαλύεται σαν την πρωινή ομίχλη χωρίς ν’ αφήνει ίχνη, παρά μονάχα σταγόνες χωρίς νόημα στο άγονο έδαφος του νου.

Στον Αληθινό Κόσμο της Αιωνιότητας καθένας πρέπει μόνος του να πραγματώσει την Αλήθεια… δεν υπάρχουν οδηγοί, μονοπάτια, χάρτες, μήτε ακόμα προσπάθεια, ή κατάκτηση… ίσως αυτή να είναι η Ομορφιά της Αληθινής Ζωής, ότι είναι Ανέγγιχτη από τις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Πως γίνεται όλοι μας, όταν ξεπερνούμε τα όρια του εγώ και Αναδυόμαστε στο Άπειρο να έχουμε τις ίδιες εμπειρίες (την ίδια εμπειρία που ρέει στην Αιωνιότητα); Ίσως επειδή πέρα από τα εγώ όλα είναι Ένα.

Η Αλήθεια Είναι Ανέγγιχτη, γι’ αυτό δεν έχει μορφή για την αντίληψη των ανθρώπων… είναι απέραντη χωρίς όρια, χωρίς κατευθύνσεις, μια απλωσιά ίδια όπου κι αν είσαι.