17. The Experience of God is the True Religion

People who have no Experience of Divine Reality, who do not Experience What Really Is, but consider religion "what they were taught", external activities, acts of worship... are like people who dream of traveling to a fairyland, and all they talk about the trip, but they never make it.

When You Have No Experience of Reality, of What Is, of the True, when You Have Not Lived It to See for Yourself What It Is... but you talk about God, Truth, Doctrines of Religion, devotional life, Salvation, all that , you're just talking about ideas that people have accumulated… it's like being blind and leading other blind people… how far will you go?

If you think that a mere intuition of the Presence of God, or the theological knowledge of books, or acts of worship that dissipate in the air, like dust in the wind, is religion, then you are like one who thinks that he has reached his destination because he started and took a step...

If you have Known Directly, Experientially, God, the Supreme, then your whole "nature" has been transformed... you no longer have shadows within you, nor are your actions dark... everyone is seen by his works.

How is it possible to say that you are Walking the Path of God, but still be led astray by thought, have worldly desires, or consume your time in meaningless activities? Somewhere you have gone astray without realizing it...

The Man of True Religion, who Experiences Oneness with All, is interested in the Common Good, works for it, in whatever way he can... is not interested in personal growth, in personal achievements, or in his own particular life.. he lives in everyone, through everyone, that's why he cares for everyone.

The Way of God, is not just a "moral behavior", nor a "faith"... it is much more the Touch of the Eternal, beyond thought, and external activities... it is Life, the True Life, that We Live Here, Now , beyond time.

He who has Knew God is One with All, Accepts all... He is Light, Walks in the Light, dissolves the shadows and moves on... for the Moment does not wait, it always moves forward... it cannot become a memory, nor digress into imagination.

On the Path to God you do not seek anything, not even God... it is enough for you to Live in His Presence.

As you advance on the Way you cannot be proud of anything, until you arrive... But even when you arrive, you still cannot be proud, because there is no one to be proud of anymore... All Is One!

...

17. Η Εμπειρία του Θεού είναι η Αληθινή Θρησκεία

Οι άνθρωποι που δεν έχουν Εμπειρία της Θείας Πραγματικότητας, που δεν Βιώνουν Αυτό που Υπάρχει πραγματικά, αλλά θεωρούν θρησκεία «όσα τους δίδαξαν», εξωτερικές δραστηριότητες, λατρευτικές πράξεις… μοιάζουν με τους ανθρώπους που ονειρεύονται να ταξιδέψουν σε ένα παραμυθένιο τόπο, κι όλο μιλούν για το ταξίδι, αλλά δεν το πραγματοποιούν ποτέ.

Όταν δεν Έχεις Εμπειρία της Πραγματικότητας, Αυτού που Υπάρχει, του Αληθινού, όταν δεν το Έχεις Ζήσει να Δεις Μόνος σου Τι Είναι Αυτό… αλλά μιλάς για τον Θεό, την Αλήθεια, τα Δόγματα της Θρησκείας, την λατρευτική ζωή, την Σωτηρία, όλα αυτά, απλά μιλάς για ιδέες που έχουν συσσωρεύσει οι άνθρωποι… είναι σαν να είσαι τυφλός και να οδηγείς άλλους τυφλούς… πόσο μακριά θα πάτε;

 Αν νομίζεις πως μια απλή διαίσθηση της Παρουσίας του Θεού, ή οι θεολογικές γνώσεις των βιβλίων, ή οι λατρευτικές πράξεις που διαλύονται στον αέρα, όπως η σκόνη στον άνεμο, είναι θρησκεία, τότε μοιάζεις με εκείνον που νομίζει πως έφτασε στον προορισμό του, επειδή ξεκίνησε κι έκανε ένα βήμα…

Αν έχεις Γνωρίσει Άμεσα, Βιωματικά, τον Θεό, το Υπέρτατο, τότε όλη σου η «φύση» έχει μεταμορφωθεί… δεν έχεις πλέον μέσα σου σκιές, μήτε οι πράξεις σου είναι σκοτεινές… από τα έργα του φαίνεται ο καθένας.

Πως είναι δυνατόν να λες πως Βαδίζεις την Οδό του Θεού, αλλά να σε παραπλανά ακόμα η σκέψη, να έχεις κοσμικές επιθυμίες ή να καταναλώνεις τον χρόνο σου σε ανούσιες δραστηριότητες; Κάπου έχεις λοξοδρομήσει χωρίς να το αντιληφθείς…

Ο Άνθρωπος της Αληθινής Θρησκείας, που Βιώνει την Ενότητα με Όλα, ενδιαφέρεται για το Κοινό Καλό, εργάζεται για αυτό, με όποιο τρόπο μπορεί… δεν ενδιαφέρεται για προσωπική ανάπτυξη, για προσωπικές επιτεύξεις, ή για την δική του ιδιαίτερη ζωή.. ζει μέσα σε όλους, μέσα από όλους, για αυτό νοιάζεται για όλους.

Ο Δρόμος του Θεού, δεν είναι απλά μια «ηθική συμπεριφορά», μήτε μια «πίστη»… είναι πολύ περισσότερο το Άγγιγμα του Αιώνιου, πέρα από την σκέψη, και τις εξωτερικές δραστηριότητες…  είναι Ζωή, η Αληθινή Ζωή, που Ζούμε Εδώ, Τώρα, πέρα από τον χρόνο.

Όποιος έχει Γνωρίσει τον Θεό είναι Ένα με Όλα, Αποδέχεται τα πάντα… Είναι Φως, Βαδίζει στο Φως, διαλύει τις σκιές και προχωρά πέρα… γιατί η Στιγμή δεν περιμένει, προχωρά πάντα… δεν μπορεί να γίνει μνήμη, ούτε να λοξοδρομήσει σε φαντασίες.

Στο Δρόμο για τον Θεό δεν επιζητείς τίποτα, ούτε ακόμα τον Θεό… σου φτάνει να Ζεις Μέσα στην Παρουσία Του.

Όσο Προχωράς στην Οδό δεν μπορείς να υπερηφανευθείς για τίποτα, μέχρι να Φτάσεις… Αλλά κι όταν Φτάσεις, πάλι δεν μπορείς να υπερηφανευθείς, γιατί δεν υπάρχει πλέον κανείς να υπερηφανευθεί… Όλα Είναι Ένα!