9. The True Way and the Foolish Man
Everything around us is
transitory, nothing stays the same… but the foolish man always acts as if
everything is eternal.
Everything that happens
has its causes and its consequences in the chain of time and nothing escapes
the Law of Nature... but the foolish man always puts his hand into the fire
thinking that it will not burn.
If we could see behind
the veil of time, how many times we have come here and how many times we have
left without learning anything, we would be deeply saddened and care in this
life to find the way back to our Home... but the foolish man only cares to
live, at any cost.
If we really looked
around, we would see that almost all people run after their desires thinking
that they will be happy, and everyone is unhappy... but the foolish man feels
happy that he lives in hell on earth.
True Life is in
Knowledge, beyond the delusions of the mind, beyond the visions of the senses…
but the foolish man is certain in his ignorance and thinks that whatever he
touches is real.
It is really difficult
to rise above the fallacies we were taught or accepted because we felt safe,
but it is the Only Way that leads to Liberation... but the foolish man wakes up
and sleeps peacefully in his delusions.
We live in a Dark Age...
the deepest darkness is just before the Dawn, and we must tread carefully
because there are no paths distinguished... but the foolish man does not care
that he stumbles, he is sure that he will get somewhere.
Many people would
exchange years of their lives for a moment of real deep peace within
themselves... but the foolish man wastes his years in the war of the world,
where people are devouring each other.
Whatever we do is
pointless, in the end when we open our hands we hold only ashes, and those who
know this, from experience, understand that only Knowledge will we take with
us, and we will leave behind only our Love... but a foolish man, clings to the
things of the world, thinking that he will find salvation in them.
...
Όλα γύρω μας Φανερώνουν την
Παρουσία του Θεού… αλλά ο ανόητος άνθρωπος πάντα τους δίνει το νόημα που
συλλαμβάνει η σκέψη του…
Όλα γύρω μας είναι
παροδικά, τίποτα δεν μένει ίδιο… αλλά ο ανόητος άνθρωπος πάντα συμπεριφέρεται
σαν να είναι όλα αιώνια.
Όλα όσα συμβαίνουν έχουν
τις αιτίες τους και τις συνέπειές τους στην αλυσίδα του χρόνου και τίποτα δεν
ξεφεύγει από τον Νόμο της Φύσης… αλλά ο ανόητος άνθρωπος πάντα βάζει το χέρι
του στην φωτιά νομίζοντας πως δεν θα καεί.
Αν μπορούσαμε να δούμε πίσω
από το πέπλο του χρόνου, πόσες φορές ήρθαμε εδώ και πόσες φορές φύγαμε χωρίς να
διδαχτούμε τίποτα, θα λυπόμασταν βαθιά και θα φροντίζαμε σε τούτη τη ζωή να βρούμε
τον δρόμο της Επιστροφής στο Σπίτι μας… αλλά ο ανόητος άνθρωπος νοιάζεται μόνο
να ζήσει, με όποιο κόστος.
Αν βλέπαμε πραγματικά γύρω
μας θα βλέπαμε πως όλοι σχεδόν οι άνθρωποι τρέχουν πίσω από τις επιθυμίες τους
νομίζοντας πως θα γίνουν ευτυχισμένοι, κι όλοι είναι δυστυχισμένοι… αλλά ο
ανόητος άνθρωπος νοιώθει χαρούμενος που ζει στη κόλαση της γης.
Η Αληθινή Ζωή είναι στην
Γνώση, πέρα από τις πλάνες του νου, πέρα από τα οράματα των αισθήσεων… αλλά ο
ανόητος άνθρωπος είναι βέβαιος μέσα στην άγνοιά του και νομίζει πως ό,τι
αγγίζει είναι αληθινό.
Είναι πραγματικά δύσκολο να
ανυψωθούμε πάνω από τις πλάνες που διδαχτήκαμε ή αποδεχτήκαμε γιατί νοιώθαμε
ασφαλείς, μα είναι ο Μόνος Δρόμος που οδηγεί στην Απελευθέρωση… αλλά ο ανόητος
άνθρωπος ξυπνά και κοιμάται ήσυχος μέσα στις αυταπάτες του.
Ζούμε σε μια Σκοτεινή
Εποχή… το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν την Αυγή, και πρέπει να βαδίζουμε
προσεκτικά γιατί δεν ξεχωρίζουν μονοπάτια... αλλά ο ανόητος άνθρωπος δεν
νοιάζεται που πηγαίνει σκουντουφλώντας, είναι βέβαιος ότι κάπου θα φτάσει.
Πολλοί άνθρωποι θα
αντάλλασσαν χρόνια από την ζωή τους για μια στιγμή πραγματικής βαθιάς ειρήνης
μέσα τους… αλλά ο ανόητος άνθρωπος ξοδεύει άσκοπα τα χρόνια του στον πόλεμο του
κόσμου, όπου οι άνθρωποι κατασπαράσσουν ο ένας τον άλλο.
Ό,τι κι αν κάνουμε άσκοπο
είναι, στο τέλος όταν ανοίγουμε τα χέρια μας κρατάμε μόνο στάχτες, κι όσοι το
γνωρίζουν αυτό, από εμπειρία, κατανοούν ότι μόνο τη Γνώση θα πάρουμε μαζί μας,
και θα αφήσουμε πίσω μόνο την Αγάπη μας… αλλά ο ανόητος άνθρωπος αρπάζεται από
τα πράγματα του κόσμου νομίζοντας πως θα βρει σε αυτά σωτηρία.