(ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ)
Η ΑΡΧΗ, από την Οποία πηγάζουν τα πάντα, Είναι Ακατάληπτη στην Ουσία
Της, Απροσδιόριστη, Άπειρη, πέραν του χώρου και του χρόνου… Είναι ο ΛΟΓΟΣ που
Είναι πάντα «προς τον Θεόν» και που «εγένετο σαρξ»… Είναι το ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ
ΑΛΗΘΕΙΑΣ που «μένει» μέσα στους ανθρώπους του Θεού «εις τον αιώνα»…
Στο κείμενο της Γενέσεως η δημιουργία του ανθρώπου γίνεται κατ’ εικόνα
Θεού: «ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημητέραν, ως ημητέραν ομοίωσιν». Στην
εβραϊκή οι όροι εικόνα και ομοίωσις είναι ταυτόσημοι. Θα έπρεπε λοιπόν στην
μετάφραση των Ο΄ να προτιμηθεί ο στατικός όρος «ομοίωμα» κι όχι όρος «ομοίωσις
που υποδηλώνει κίνηση. Πάντως όπως κι αν έχει το «Κατ’ Εικόνα Θεού» υποδηλώνει
την «Σχέση» του Θεού και του ανθρώπου, την «Διαφορά» των Ουσιών Τους και την
«Δυνατότητα» του ανθρώπου να προσεγγίσει τον Θεό… Η «σχέση» Θεού και ανθρώπου
είναι σχέση Δημιουργού και δημιουργήματος εκ του μη όντος. Η «διαφορά»
υποδηλώνεται από το γεγονός ότι ενώ ο Θεός ΕΙΝΑΙ ο άνθρωπος είναι «εικόνα» του
ΕΙΝΑΙ, δεν έχει «είναι», είναι απλά μία ύπαρξη που συγκρατείται από την Θεία
Ενέργεια. Τέλος η «δυνατότητα» του ανθρώπου να προσεγγίσει τον Θεό
αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι είναι εικόνα του Θεού, ένας συνειδησιακός
δυναμισμός που εξαρτάται από μία Πηγή και ή θα πρέπει να στραφεί προς τον Θεό,
την Πηγή της ύπαρξης ή να απομακρυνθεί με τίμημα να μείνει χωρίς «περιεχόμενο».
Υποδηλώνεται λοιπόν εδώ μία «Δυναμική» του ανθρώπου προς την Ολοκλήρωσή του,
την «Τελείωσή» του, την «Θέωσή» του…
Η Σύνθεση της ανθρώπινης ύπαρξης.
Θεός, Άκτιστη Θεία Ενέργεια, που ουσιώνει
την ύπαρξη
1) Πνεύμα, ή νους, εσωτερική λειτουργία
με τρεις δραστηριότητες
2) Νοητική δραστηριότητα σε σχέση με τον
εξωτερικό κόσμο, με τρία είδη λογισμού
3) Κατώτερη ψυχική λειτουργία, βούληση,
επιθυμητικό.
4) Υλικό σώμα
Υπάρχουν διάφορες απόψεις για την σύνθεση της ύπαρξης, χρησιμοποιούνται
διάφοροι όροι όπως πνεύμα, ψυχή, νους, σώμα και συχνά η ασάφεια στον ορισμό των
διαφόρων όρων προκαλεί σύγχυση.
Κάποιοι μιλούν για πνεύμα, ψυχή, σώμα και τα
ορίζουν ως εξής
1) Το πνεύμα, διακρινόμενο από την ψυχή σημαίνει
τις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις του ανθρώπου στις οποίες το Πνεύμα του Θεού
ασκεί τις Ενέργειές Του και με τις οποίες ο άνθρωπος έρχεται σε σχέση με τον
Θεό.
2) Ψυχή σημαίνει τις νοητικές δυνάμεις του ανθρώπου
μαζί με την βούληση και το επιθυμητικό.
3) Σώμα, το υλικό σώμα
Οι νηπτικοί πατέρες χρησιμοποιούν τους όρους ψυχή και σώμα και τα
ορίζουν ως εξής
1) Ψυχή στην οποία
διακρίνουμε
1) Νους καθαρός που είναι ικανός να θεωρήσει τον Θεό.
2) Δραστηριότητα του νου σε σχέση με τον εξωτερικό κόσμο, με τρεις
ποικιλίες
λογισμού (αγγελικός λογισμός, απλούς λογισμός, σύνθετος ή εμπαθής
λογισμός)
3) Κατώτερη ψυχή (βούληση, επιθυμητικόν)
2) Σώμα
Ο άνθρωπος στο παρελθόν απέτυχε σε μία πρώτη προσέγγιση του Θεού κι
αυτή είναι η αιτία της Ενσάρκωσης του Λόγου…
Ο Ων, η Άπειρη Αρχή, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι, Αποκαλύφθηκε στον
άνθρωπο… Είναι η Οδός, η Αλήθεια, η Ζωή… Η Γνώσις του Μόνου Αληθινού Θεού, Διά
του Λόγου, Εν Πνεύματι, Είναι η Αιώνια Ζωή…Ο Αόρατος Θεός, Διά του Λόγου, Εν
Πνεύματι, εγκαθιδρύει έτσι μια Νέα Σχέση με την ανθρώπινη ύπαρξη…
Ο Ων και η ύπαρξη (η Ψυχή) Είναι σε ζωοποιό (για την ύπαρξη)
Επικοινωνία… Μέσα από αυτή την Επικοινωνία η ύπαρξη μπορεί να εξαγιασθεί, να
τελειωθεί, να θεωθεί (όχι κατ’ ουσίαν αλλά κατά Xάριν)…
Η Θέωση Είναι η Ένωση με τον Άπειρο Θεό, Διά του Λόγου, Εν Πνεύματι.
Αυτή η Κατάσταση Είναι η Βασιλεία του Θεού (Είναι μια Κατάσταση Αγάπης όπου το
Άκτιστο και το κτιστό «συναντώνται» πέρα από τον χώρο και τον χρόνο). Αυτή η
Κατάσταση Είναι Υπερβατική, είναι έξω από τον χώρο και τον χρόνο, «συμβαίνει»
αλλά δεν τοποθετείται μέσα στον χρόνο. Η ύπαρξη – πάντοτε Εντός της Θείας Χάρης
– μπορεί να «μπει» σ’ αυτή την Κατάσταση Άμεσα, Εσωτερικά, όχι όμως μέσω της
νόησης ή άλλης δραστηριότητας…
Ο Θεός και οι άνθρωποι που έχουν Ενωθεί Μαζί Του συνιστούν την Ιερή
Κοινότητα…